توسعه مدل بهره برداری دستی به‌منظور بهبود کفایت و پایداری توزیع آب کشاورزی در کانال های اصلی آبیاری

این مطالعه به بررسی میزان تاثیر دو راهکار غیرسازه‌ای، «شرایط قابل پیش بینی نوسانات ورودی به شبکه» و «توزیع آب بر اساس نوبت‌دهی» در بهبود فرآیند بهره‌برداری کانال آبیاری پرداخته است. برای این منظور مدل شبیه‌ساز هیدرولیک جریان برای کانال اصلی شبکه آبیاری نکوآباد توسعه داده شد و با استفاده از دو شاخص ارزیابی عملکرد، میزان کفایت و پایداری توزیع آب در کانال اصلی ارزیابی شد. جهت بررسی میزان بهبود توزیع آب در هرکدام از راهکارها، برنامه‌ریزی توزیع آب روزانه مطابق هر راهکار در محیط matlab تهیه و با مدل ریاضی شبیه‌سازی لینک شد. جهت تعیین میزان اثرگذاری هر راهکار تحت سناریوهای مختلف بهره‌برداری، تحلیل مکانی تغییرات شاخص‌های ارزیابی عملکرد کفایت و پایداری توزیع آب، در gis صورت گرفت. نتایج نشان داد که با بکارگیری راهکارهای غیرسازه‌ای وضعیت کلی بهره‌برداری به میزان محدودی بهبود می‌یابد، به‌نحوی‌که کفایت توزیع آب روزانه در کل شبکه در حدود 1011 درصد در راهکار اول و در حدود 79 درصد در راهکار دوم نسبت به وضع موجود بهره‌برداری، بهبود یافته است. همچنین بهبود پایداری توزیع آب به‌طور میانگین در حدود 13 تا 15 درصد بدست آمد. بنابراین با استفاده از راهکار دوم، آب کشاورزی با توزیع مناسب‌تری در بخش میانی و پایین‌دست کانال به آبگیرها تحویل داده می‌شود.

Development of a manual operational model to improve the adequacy and dependability of agricultural water distribution in the main irrigation canals

This study investigated the effects of nonstructural methods, as practical alternatives for upgrading the operational performance of the irrigation canal. To fulfill this objective, a hydraulic flow simulator model for the Nekoabad irrigation network’s main canal was developed, calibrated and then, using two performance evaluation indicators, the adequacy and dependability of water distribution were evaluated. To evaluate water distribution improvement in each one of the nonstructural solutions, daily water distribution planning; according to each solution was provided in MATLAB and linked to a simulated mathematical model. To determine the effectiveness of each approach, spatial analysis of changes insecure distribution (sufficient and sustainable) of agricultural water from upstream to downstream of the irrigation network, was done in GIS. The obtained results indicate that the adequacy of surface water distribution was improved 1011% and 97% in the first and second nonstructural alternatives, respectively. Besides, the dependability of surface water distribution shows about 1315% within the application of the alternatives. The results reveal that the second alternatives, fulfilling appropriate water distribution along with the middle and downstream canal reaches, show a more or less good performance.