بررسی دقت روش‌های ترکیبی برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل در اقلیم‌های خشک، نیمه‌خشک، نیمه مرطوب و مرطوب (مطالعه موردی ایران)

ﭼﮑﯿﺪه ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯿﺰان دﻗﯿﻖ ﺗﺒﺨﯿﺮ و ﺗﻌﺮق در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی آﺑﯿﺎری و ﺗﻌﯿﯿﻦ دور آﺑﯿﺎری از اﻫﻤﯿﺖ ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. از ﻃﺮﻓﯽ روش ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺮای ﺑﺮآورد ﺗﺒﺨﯿﺮ و ﺗﻌﺮق ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﮔﯿﺎه ﻣﺮﺟﻊ وﺟﻮد دارد. ﻫﺪف از اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ روش ﻫﺎی ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻌﺮﻓﯽ روش ﺑﺮﺗﺮ در ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺗﺒﺨﯿﺮ و ﺗﻌﺮق ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﮔﯿﺎه ﻣﺮﺟﻊ در اﻗﻠﯿﻢ ﻫﺎی ﺧﺸﮏ، ﻧﯿﻤﻪ ﺧﺸﮏ، ﻧﯿﻤﻪﻣﺮﻃﻮب و ﻣﺮﻃﻮب اﯾﺮان اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮاﺳﺎس آﻣﺎر درﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه از اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻫﺎی ﺳﯿﻨﻮﭘﺘﯿﮏ ﮐﺸﻮر در ﺑﺎزه زﻣﺎﻧﯽ ﺳﺎل ﻫﺎی 1374 ﻟﻐﺎﯾﺖ 1393 و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻫﺎی ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ، ﻣﯿﺰان ﺗﺒﺨﯿﺮ و ﺗﻌﺮق ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﮔﯿﺎه ﻣﺮﺟﻊ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و ﺑﺎ روش ﭘﻨﻤﻦ ﻣﺎﻧﺘﯿﺲ ﻓﺎﺋﻮ 56 ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﯿﻪ روش ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ روش ﺑﻮزﯾﻨﮕﺮ وان ﺑﺎول، ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎ روش ﭘﻨﻤﻦ ﻣﺎﻧﺘﯿﺲ ﻓﺎﺋﻮ 56 دارﻧﺪ. دﻗﺖ روش ﺑﻮزﯾﻨﮕﺮ وان ﺑﺎول در کلیه مناطق با مقادیر rmse و mae به ترتیب بزرگ تر از 0/9 و 0/55 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ در روز ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺧﺸﮏ، ﻣﺮﻃﻮب و ﻧﯿﻤﻪﻣﺮﻃﻮب اﯾﺮان روش ﻫﺎی ﭘﻨﻤﻦ 1948 و ﭘﻨﻤﻦ راﯾﺖ 1972 ﺑﺎ ﻣﻘﺎدﯾﺮ rmse و mae کم تر از 0/39 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ در روز و در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻧﯿﻤﻪ ﺧﺸﮏ اﯾﺮان روش ﻫﺎی ﭘﻨﻤﻦ راﯾﺖ 1972 و ﭘﻨﻤﻦ 1948 با مقادیر rmse و mae کم تر از 0/35 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ در روز به ترتیب بالاترین دقت را دارا میباشند.

Evaluation of the accuracy of different combined methods for estimating the potential evapotranspiration in different climates (case study: Iran)

Estimating the exact value of reference evapotranspiration is very important in irrigation planning and determining the irrigation frequency. There are different methods for estimating the reference crop evapotranspiration. The aim of this study was to find the best combined method for estimating the reference evapotranspiration in arid, semiarid, semihumid and humid climates of Iran. In this study, based on different necessary data from first order weather stations in the period of 1995 to 2014, the reference evapotranspiration was calculated by some combined methods and compared with FAO 56 Penman Monteith method. The results showed that all methods except Businger and Van bavel method have a good correlation with FAO 56 Penman Monteith (R^2 > 0.96). The accuracy of Businger and Van bavel methods in all regions were low with RMSE and MAE values greater than 0.9 and 0.55 mm per day, respectively. In arid, humid and semihumid regions of Iran, Penman 1948 and Penman Wright 1972 methods with RMSE and MAE values less than 0.39 mm per day and in semi arid regions of Iran Penman Wright 1972 methods and Penman 1948 with RMSE and MAE values less than 0.35 mm per day had the highest accuracy.