ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان دشت خوی با استفاده از روش ترکیبی

توسعه کشاورزی و صنعت موجب افزایش شدید مصرف آب و به دنبال آن کاهش کمی، کیفی منابع آب زیرزمینی شده است. یکی از راهکارهای مناسب برای جلوگیری از آلودگی منابع آب‌های زیرزمینی شناسایی مناطق آسیب‌پذیر آبخوان‌ها است. در این پژوهش به منظور ارزیابی آسیب‌پذیری آبخوان دشت خوی از روش‌های drastic، sintacsو روش‌ ترکیبی(dsm) که حاصل ترکیب این دو روش است، استفاده شده‌است. روش‌های drastic و sintacs از پارامترهای هیدروژئولوژیکی و هیدرولوژیکی منطقه برای بررسی آسیب‌پذیری آبخوان و پهنه‌بندی مناطق مستعد آلودگی استفاده می‌کنند ولی هر کدام از این روش‌ها خصوصیات ذاتی خود را داشته و نتایج متفاوتی را ارائه می کنند. لذا به دلیل برخی تفاوت‌های ذاتی در نتایج این دو روش، در این پژوهش با استفاده از روش ترکیبی از مزایای هر دو روش به‌صورت همزمان استفاده شده است. صحت‌سنجی هر کدام از این روش‌ها و مقایسه نتایج آن‌ها با استفاده از مقادیر نیترات اندازه‌گیری شده از 26حلقه چاه در محدوده مطالعاتی و محاسبه شاخص همبستگی (ci) بین نقشه‌های آسیب‌پذیری و مقادیر نیترات انجام گرفته است. نتایج نشان داد که روش ترکیبی ci بیشتری دارد و برای ارزیابی آسیب‌پذیری این منطقه مناسب‌تر است. براساس نتایج حاصل از روش ترکیبی 19، 42 و 39 درصد از مساحت آبخوان دشت خوی به‌ترتیب در محدوده آسیب‌پذیری کم، متوسط و زیاد قرار دارند و قسمت‌های مرکزی و غربی دشت دارای آسیب‌پذیری بالا می باشند.