بررسی تاثیر روش توسعه کم‌اثر بشکه ذخیره آب باران در کاهش آب‌گرفتگی ناشی از وقوع سیلاب شهری

بهره‌گیری از روش‌های نوین توسعه کم‌اثر، از اقدامات اصلی در مدیریت سیلاب‌های شهری و کاهش مشکلات ناشی از آن است. در این تحقیق، تحلیل آب‌گرفتگی معابر شهری و کارایی وضع موجود شبکه به‌کمک مدل ریاضی epa-swmm برای بخشی از منطقه 13 شهر تهران بررسی شده است. پس از تهیه مدل شبکه جمع‌آوری آب‌های سطحی منطقه، مقدار رواناب برای دوره‌های بازگشت 2، 5 و 10سال بررسی شد. میزان درصد فرار آب از محل‌های آبگرفتگی در هر دوره، به‌ترتیب 19.3، 24 و 27درصد محاسبه شد. طبق نتایج مدلسازی، این شبکه تنها بخشی از رواناب تولیدشده را عبور می‌دهد و باقی به‌صورت سیلاب، سبب آب‌گرفتگی معابر خواهد شد. سپس، اثر به‌کارگیری روش توسعه کم‌اثر بشکه ذخیره آب باران با دو اندازه مختلف، برای دوره‌های بازگشت مذکور بررسی شد. طبق نتایج، حجم فرار آب از محل‌های آب‌گرفتگی، در هر دوره بازگشت، در مدلسازی بشکه ذخیره کوچک‌تر به‌ترتیب 47، 21.6 و 9.7 درصد و در بشکه ذخیره بزرگ‌تر به‌ترتیب 47.3، 39.6 و 38.7 درصد کاهش داشته است. مقایسه نتایج حاصل از اجرای مدل در وضع موجود و با به‌کارگیری lid در این تحقیق نشان می‌دهد که با به‌کارگیری رویکردهای نوین، می‌توان آثار منفی سیلاب‌های با دوره بازگشت کوچک را تا حدود 40 درصد کاهش داد.