بررسی اثر شوری آب بر عملکرد ماده خشک کُنار موریتانی با تعیین تابع تولید شوری (مطالعه موردی: اهواز)

استفاده از آب‌های شور به‌منزله منبع تامین آب یکی از راهبردهای مهم در بخش کشاورزی است. این تحقیق در قالب طرح آماری بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تیمار شوری آب آبیاری معادل 0.3، 3، 6 و 9 دسی‌زیمنس بر متر و سه تکرار روی نهال‌های کُنار گونه موریتانی انجام شد. نتایج نشان داد که شوری آب آبیاری اثر معنا‌داری بر تعداد برگ، کلروفیل برگ، قطر ساقه و ماده تر و خشک اندام هوایی و مقدار نسبی آب اندام هوایی داشت. با افزایش شوری آب آبیاری از 6 به 9 دسی‌زیمنس بر متر، تعداد برگ و ماده تر و خشک و مقدار نسبی آب اندام هوایی کاهش معنا‌داری یافت، به‌طوری که صفات مذکور به‌ترتیب 36.1، 38.6، 23.3 و 23.9 درصد کمتر شد. اختلاف صفات رویشی بین آب‌های آبیاری 3 و 6 دسی‌زیمنس بر متر معنا‌دار نبود. توابع تولید شوری به‌صورت معادلات خطی، درجه دوم، درجه سوم، لگاریتمی و نمایی برآورد شد. مقایسه معادلات تابع تولید شوری برای نهال‌های کُنار موریتانی نشان داد که تمام معادلات به‌جز معادله نمایی، میزان ماده خشک اندام هوایی را بیش از میزان واقعی برآورد می‌کند و معادله درجه سوم بیشترین دقت برازش را دارد.