اثر عصاره گیاه تشنه‌داری بر راندمان تجزیه‌پذیری و غلظت ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در مایع شکمبه با استفاده از دستگاه شبیه ساز شکمبه

اثر عصاره گیاه تشنه داری  (scrophularia striata)به‌عنوان یک افزودنی برای بهبود بازده تجزیه‌پذیری مواد مغذی در شکمبه، غلظت کل ترکیبات فنلی، فلاونوئیدی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در یک سیستم شبیه ساز شکمبه (رزیتک) بررسی شد. به‌همین منظور از 12 فرمانتور در دو دوره آزمایشی که هر یک 10 روز به‌طول انجامید استفاده شد و پنج روز پایانی هر دوره از مایع درون فرمانتور نمونه‌برداری شد. تیمارها شامل: گروه بدون افزودنی (شاهد)، گروه دریافت‌کننده 10 میلی‌گرم در روز موننسین (موننسین)، گروه دریافت‌کننده 480 میلی‌گرم در روز عصاره گیاهی و گروه دریافت‌کننده 960 میلی‌گرم در روز عصاره گیاهی بودند. افزودن عصاره گیاهی در هر دو سطح به‌طور معنی‌داری تولید متان به ازای هر گرم ماده مغذی تجزیه‌شده را در مقایسه با گروه شاهد کاهش داد (0.05>p). تولید کل اسیدهای چرب فرّار به ازای هر گرم ماده خشک و آلی تجزیه‌شده در تیمارهایی که عصاره گیاهی دریافت کرده بودند در مقایسه با شاهد و موننسین بالاتر بود (0.05>p). آمونیاک تولیدی به ازای هر واحد پروتئین خام تجزیه‌شده در گروهی که 960 میلی گرم عصاره دریافت کرده بود، پایین‌تر از گروه شاهد بود (0.05>p). تیمار دریافت‌کننده 960 میلی گرم عصاره، بالاترین غلظت کل ترکیبات فلاونوئیدی، فنلی و فعالیت آنتی‌اکسیدانی را نسبت به سایر تیمارها داشت (0.05>p). بر اساس نتایج این آزمایش، عصاره گیاه تشنه داری رامی توان برای بهبود راندمان تجزیه‌پذیری، افزایش فعالیت آنتی‌اکسیدانی مایع شکمبه و کاهش تولید متان به جای آنتی بیوتیک مورد توجه قرار داد.