اثرات اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر مصرف خوراک، فراسنجه های هضم شکمبه ای و فعالیت جویدن در میش‌های آبستن سنگسری

در این تحقیق اثر اندازه ذرات علوفه یونجه و سیلاژ ذرت بر فعالیت جویدن، نرخ عبور مواد جامد از شکمبه و عملکرد میش‌های آبستن با استفاده از 30 راس میش (سن 0.4 ± 35 ماه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار به مدت 30 روز مطالعه شد. جیره‌های آزمایشی شامل یونجه (سه اندازه، با میانگین هندسی 2.42، 4.91 و 7.04 میلی‌متر) و سیلاژ ذرت (دو اندازه، با میانگین هندسی 3.36 و 7.73 میلی‌متر) بودند. تیمارهای دارای ذرات ریز یونجه و سیلاژ ذرت دارای کم‌ترین عامل موثر فیزیکی (p<0/05) بودند و مقادیر عامل موثر فیزیکی (pef >1.18 و pef >1.18) با کاهش اندازه ذرات کاهش یافتند (p<0/05). زمان مصرف خوراک، فعالیت نشخوار و زمان کل جویدن تحت تاثیر تیمار قرار نگرفتند. بر اساس نتایج حاصل، ایجاد تعادل مناسب بین اندازه ذرات علوفه به‌عنوان نماینده‌ای از بخش فیزیکی و ویژگی‌های شیمیایی جیره لازم است موردتوجه قرار گیرد. تیمار دارای علوفه یونجه ریز به علاوه سیلاژ ذرات بلند در اکثر موارد مورد ارزیابی نتایج بهتری را نشان داد و به نظر می‌رسد این تیمار تعادل مناسب‌تری در جیره برای تغذیه میش‌ها فراهم کرده است. بنابراین در تهیه جیره میش‌های آبستن با در نظر گرفتن اندازه ذرات می‌توان عملکرد بهتری را انتظار داشت.