زهد و ساده‌زیستی و نقش آن در رشد فردی و اجتماعی از منظر‌ آیات و روایات

زهد و ساده‌زیستی یکی از ارزشمندترین فضایل اخلاقی است که اهمیت آن در آیات و روایات به‌روشنی مشهود است. این مقاله، پژوهشی توصیفی- تحلیلی است که ضمن بررسی مفاهیم زهد، ساده‌زیستی و مفهوم قرآنی رشد، به بررسی آثار زهد و ساده‌زیستی و چگونگی نقش هر‌یک از ‌این آثار، در رشد فردی و اجتماعی می‌پردازد. از مهم‌ترین نتایج این پژوهش ‌این است که نهادینه شدن زهد و ساده‌زیستی در زندگی فردی اجتماعی، منجر به ظهور آثار تاثیرگذار و بنیادینی خواهد شد که زمینه‌ساز رشد فردی و اجتماعی می‌شود. این آثار عبارتند از: حق‌پذیری و حق‌پرستی، رشد دنیوی و اخروی، آسودگی‌خاطر، رشد فکری و رفتاری، شناخت عیوب دنیا، رشد عملی، عزت نفس، رشد اقتدار و صلابت، دوست داشتن مومنان، رشد هدایتی، علم و هدایت، رشد فراگیر در تمامی عرصه‌ها، رویش حکمت و بصیرت، رشد اعتقادی، گفتاری و رفتاری، و درک وضعیت محرومان، رشد روانی محرومان و رشد اخلاقی زاهدان را به همراه دارد.