میزان تاثیرپذیری منابع اخلاقی از آموزه‌های قرآنی در یکصد سال اخیر حوزۀ علمیه

این مقاله به بررسی میزان تاثیرپذیری منابع و متون اخلاقی منتشر شده از سوی علمای حوزۀ علمیۀ قم از آموزه‌های اخلاقی قرآن، در یکصد سال اخیر پرداخته است. مقالۀ حاضر به روش «توصیفی- تحلیلی» مهم‌ترین منابع اخلاق اسلامی را که در بازه زمانی 1300 تا 1400 شمسی، از زمان شکل‌گیری حوزۀ علمیۀ قم به دستور مرحوم آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری تاکنون تدوین شده، واکاوی کرده و میزان تاثیرپذیری آنها از آموزه‌های قرآنی را سنجیده است. کتب تدوین شده در این حوزه از حیث میزان تاثیرپذیری از آموزه‌های اخلاقی قرآن به حسب تاریخی و بر اساس محتوا و ساختار یکسان نبوده، اما بیشترین حوزۀ تاثیرگذاری این منابع را می‌توان در دوران پس از انقلاب و در آثار متاخرانی همچون استاد شهید مطهری، علامه طباطبائی، آیت‌الله جوادی آملی و به‌ویژه استاد مصباح یزدی مشاهده نمود. بخش عمده منابع اخلاقی منتشر شده در این مقاله به صورت ساختاری و محتوایی به اجمال بررسی گردیده است.

the effect of quranic teachings on moral sources of seminary schools in the last century

this article examines the effectiveness of the moral teachings of the quran on ethical sources and texts published by qom seminary’s scholars in the last one hundred years. for this purpose, the most important sources of islamic ethics compiled in the period of 1300 to 1400 sh, since the establishment of the qom seminary under the late ayatollah sheikh abdul karim haeri, have been analyzed, and the effectiveness of the moral teachings of the quran on each source is investigated using the descriptive-analytical method. the influence of the moral teachings of the qur’an on the books compiled in this field was not the same in terms of time, content and structure, but the most amount of influence has been in the post-revolution period and in works by shahid motahari, allameh tabatabai. ayatollah javadi amoli and especially professor misbah yazdi. most of the ethical sources addressed in this article have been briefly analyzed in terms of structure and content.