اخلاق رانندگی

این مقاله به روش تجربی به بحث و بررسی درباره اصول اخلاق کاربردی در رانندگی می‌پردازد. بخشی مربوط به مشاهدات تجربی از بداخلاقی‌های رانندگان و نقض اصول اخلاقی توسط آنان، بخشی دیگر با روش توصیفی- تحلیلی به تبیین و تحلیل اصول اخلاق کاربردی در رانندگی برای اصلاح این بداخلاقی‌ها، پرداخته‌ است. به نظر می‌رسد، بخشی از بداخلاقی‌های موجود در رانندگی، ناشی از نگاه صرفاً قانونی و نه اخلاقی به رانندگی است. بخشی نیز به علت غفلت و بی‌توجهی به اصول اخلاقی است. از این‌رو، ضروری است راهنمایی و رانندگی و متولیان فرهنگی برای تغییر نگرش رانندگان به رانندگی، از نگاه صرفاً قانونی به نگاه اخلاقی تلاش کنند. رعایت چند اصل اخلاقی مهم در رانندگی ضروری است: پرهیز آزار و اذیت دیگران به وسیله ایجاد سرو صدا، بوق زدن‌های غیر ضروری، پارک دوبله و ایجاد راه‌بندان، لزوم جبران خسارت‌های مادی و معنوی در تصادفات، پرهیز از بد زبانی، نیکی و کمک به دیگران، خویشتنداری و صبوری. پیشنهاد می‌شود متولیان امور رانندگی، آموزش اصول اخلاقی رانندگی را در کنار آموزش مهارت‌های رانندگی اجباری کنند.