نگاهی انتقادی به مبانی تفکر اخلاقی سارتر

نظریه اخلاقی سارتر مشکلات خاصی دارد که نمی‌توان به آنها بی‌توجه بود. او با داشتن مبنایی الحادی، اندیشه‌های اخلاقی خود را بر نوعی نگرش اومانیستی ملازم با حذف واجب‌الوجود مبتنی ساخته است. انسان‌محوری، نفی ریالیسم اخلاقی، امکان نداشتن دوستی با انسان‌های دیگر، ناکارآمد بودن قوانین اخلاقی در تنظیم رفتارهای انسا‌ن‌ها، ارایه ندادن معیار مناسب برای تنظیم رفتارها، و بی‌معنا شدن اخلاق یا ترویج نوعی آنارشیسم اخلاقی، ازجمله پیامدهای اندیشه‌های اخلاقی سارتر است که به‌طور قابل توجهی از اعتبار این نظریه می‌کاهد. این نوشتار بر آن است تا ضمن تحلیل نظریه اخلاقی سارتر، برخی از اشکالات آن را نشان دهد. روش این مقاله در مراجعه به آرا، استنادی و در تبیین محتوا، تحلیلی ـ انتقادی است.