مطالعه تطبیقی دیدگاه ویلیام جی. فیتز پاتریک و علامه مصباح یزدی درباره «واقع‌گرایی اخلاقی»

موضوع هستی‌شناسی مفاهیم اخلاقی از جمله مباحث صدرنشین در فلسفه اخلاق است، اما سوالات بسیاری درباره این موضوع، قابل طرح و بررسی است؛ از جمله آنکه آیا مفاهیم اخلاقی در عالم خارج دارای وجودی واقعی هستند؟ اگر واقعی‌اند، واقعیت آنها از چه نوعی است؟ آیا وابسته به دستور و سلیقه و قرارداد است یا دارای واقعیتی کاملاً مستقل است؟ برفرض‌که از واقعیتی مستقل برخوردار باشد نحوه وقوع آن در عالم خارج چگونه است؟ آیا وجودی طبیعی دارد یا ناطبیعی؟ با وجود اهمیت سوالات مذکور ضرورت دیده شد پاسخ‌ها از زاویه‌ای جدید و از منظر یک فیلسوف غربی قَدر و با مقایسه مباحث اسلامی در قالب یک مقاله مورد فحص و بررسی قرار گیرد. شیوه تحقیق، تحلیلی تطبیقی و اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای گردآوری شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد ویلیام جی. فیتز پاتریک ضمن تایید واقع‌گرایی اخلاقی، آن را واقعیتی از نوع ناطبیعی دانسته و از منظر وی فرض عواملی همچون تکامل، ناظر آرمانی سابجکتیو و دلایل روان‌شناسی به ‌عنوان خاستگاه‌های مفاهیم اخلاقی، غیرقابل پذیرش‌اند. وی در نهایت، به لزوم یک ویژگی ناطبیعی به ‌عنوان ملاکی استاندارد در تشخیص مفاهیم اخلاقی اشاره می‌کند. به نظر می‌رسد آرای اندیشمند اسلامی علامه مصباح یزدی نیز تاحدودی با نظریات وی سازگار است.