تاثیر خوش‌گمانی به خداوند در سعادت دنیا و آخرت

این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با بررسی، تنظیم و جمع‌بندی آیات و روایات و بعضاً مراجعه به تفاسیر، به بررسی نقش و تاثیر «خوش‌گمانی به خداوند»، در سعادت انسان پرداخته است؛ موضوعی که علی‌رغم اهمیت آن از منظر آیات و روایات، در برخی از آثار اخلاقی، آنچنان‌که باید و شاید، مورد توجه و عنایت قرار نگرفته است. نشانه‌ها و آثار حسن‌ظن و نشانه‌ها و عواقب سوء‌ظن، از جمله مسائلی است که این مقاله به آنها پرداخته است. در آیات و روایات، تنها به خدا امید بستن و تنها از گناه خود ترسیدن، از جمله نشانه‌های حسن‌ظن و بالارفتن توانایی بر تحمل مشکلات، رسیدن به آرزوها در دنیا و آخرت، نجات از عذاب الهی، قرار گرفتن در زمرة صدیقان و هم درجة پیامبران الهی شدن در بهشت، از جمله آثار حسن‌ظن شمرده شده است. در مقابل، اموری همچون ترک ازدواج از ترس فقر، فال بد زدن و رذائلی همچون بخل، ترس و حرص، از جمله لوازم و نشانه‌های سوء‌ظن به خداوند و بدبختی در دنیا و گرفتار شدن به عذاب الهی در آخرت نیز از جمله پیامدهای سوء‌ظن به خداوند از منظر آیات و روایات است.