بررسی وجوه سه‌گانه غیر واقع‌گرایی اخلاقی؛ مبتنی بر پوزیتیویسم منطقی و فلسفه تحلیلی

امرگرایی کارناپ، احساس‌گرایی آیر و استیونسن و هدایت‌گرایی یا توصیه‌گرایی هیر، مکاتبی غیرواقع‌گرا هستند که علی‌رغم تفاوت‌های‌شان، در انکار واقعیت ارزش‌های اخلاقی، بر اساس رویکرد پوزیتیویستی و فلسفه تحلیلی با یکدیگر هم‌نظرند. امرگرایی کارناپ، احساس‌گرایی آیر و استیونسن، وجوه مختلف یک طرز تلقی فکری هستند که با اصرار بر اصل تحقیق‌پذیری تجربی از یک سو، و تحلیل معنای واژه‌ها با رویکرد تجربی از سوی دیگر، به تبیین واقعیت‌داری یا عدم واقعیت امور مختلف دست می‌زنند. همین امر، در حوزه اخلاق موجب سقوط آنها به ورطه غیرواقع‌گرایی اخلاقی شده است. هیر نیز گرچه پوزیتیویست نیست و طرفدار فلسفه تحلیلی است، اما رویکرد تجربی در موضع‌گیری‌های اخلاقی این فیلسوف نیز نمایان است. اساساً همه فلاسفه تحلیلی، چنین رویکردی دارند. عدم توجه به واقعیت‌های انتزاعی، که ارزش‌های اخلاقی، از آن قبیل‌اند، از عوامل اصلی اشتباه فوق و بلکه اغلب اشتباهات فلاسفه غرب است. در این مقاله، با توضیح مکاتب سه‌گانه فوق، به نقد و بررسی آنها پرداخته و نشان داده‌ایم دچار چه اشکالات و نقدهایی هستند.