ارزش گزاره‌های اخلاقی در نگاه علامه طباطبائی

یکی از مسائل مطرح در فلسفه اخلاق این است که آیا گزاره‌های اخلاقی واقع‌نما هستند و می‌توان آنها را اثبات‌پذیر دانست، یا اینکه قوام این گزاره‌ها، به اعتبار ذهن بوده و برهان‌ناپذیر به شمار می‌آیند. با توجه به اهمیت دیدگاه بدیع علامه طباطبائی، در این نوشتار سعی شده تا دیدگاه ایشان در زمینة واقع‌نما بودن یا نبودن گزاره‌های اخلاقی و نیز نسبیت یا اطلاق اخلاقی استخراج شود و دیدگاه ایشان مورد بررسی قرار گیرد. توصیف و تحلیل اندیشه‌های ایشان، حاکی از این است که گرچه ایشان به نظریه اعتباری بودن گزاره‌های اخلاقی معتقد است، اما اولاً، سخن وی تنها در مورد انشائیات (الزام اخلاقی) درست است و نه در گزاره‌های اخباری. ثانیاً، اثبات‌ناپذیری اعتباریات در قلمرو اخلاق، دلیلی بر نسبیت اخلاقی محسوب نمی‌شود.