طبقه‌بندی ناهمواری ها با استفاده از شاخص موقعیت توپوگرافی و بررسی ارتباط بین ناهمواری‌ها و سازند‌های زمین‌شناسی (بررسی موردی: زیر حوضه بیرانشهر)

هدف از انجام این تحقیق طبقه بندی ناهمواری ها با استفاده از شاخص موقعیت توپوگرافی و بررسی ارتباط بین ناهمواری ها و سازند های زمین شناسی بود. در این تحقیق برای طبقه بندی ناهمواری ها از شاخص موقعیت توپوگرافی (tpi) استفاده شد و در ادامه با تغییر فاصله همسایه با روش انحراف ارتفاع متوسط (dev) به بررسی تغییر مساحت ناهمواری ها پرداخته شد. در بخش دیگر تحقیق، ارتباط بین سازندهای زمین شناسی و نقشه طبقه بندی ناهمواری ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در منطقه مورد مطالعه به ترتیب طبقات دره های باریک و آبراهه ها و طبقات شیب های پایینی با 33/37 و 5/63 درصد، بیشترین و کمترین مساحت را در منطقه دارند. علاوه بر این ناهمواری های دشت، شیب های باز، شیب های میانی، شیب های بالایی و یال های مرتفع به ترتیب 14/09، 10/3، 5/8 و 30/79 درصد از مساحت منطقه را در بر گرفته اند. دیگر نتایج نشان داد که با افزایش فاصله همسایه نقاط مرکزی، مساحت متعلق به لندفرم دره های باریک و آبراهه ها دارای بیشترین تغییرات بوده است، زیرا این لندفرم با 20/62 درصد (در فاصله50 متر) به 55/7 درصد (750  متر) رسیده است و در مقابل کمترین درصد تغییر مساحت متعلق به لندفرم زهکش های شیب میانی، دره های کم عمق بوده است، زیرا از 6/4 درصد (50 متر) به 1/01 درصد (750 متر) کاهش یافته است. نتایج تحلیل واریانس (anova) یک طرفه سازندهای زمین شناسی و نقشه طبقه بندی ناهمواری های منطقه نشان داد که اثر سازند زمین شناسی بر روی ناهمواری های منطقه با احتمال 99 درصد معنی دار است و بیش از 60 درصد سازند‌های آهکی منطقه باعث تشکیل لندفرم های شیب میانی، شیب بالایی و یال ها و قله کوه های منطقه شده اند