ارزیابی میزان حساسیت به فرسایش گالی در منطقه بیجار استان کردستان

گالی‌ها یکی از مهم‌ترین اشکال فرسایش آبی در مناطق مختلف جهان هستند.  فرسایش گالی موجب افزایش بار رسوبی، تخریب خاک‌های حاصلخیز و آسیب رساندن به زیرساخت‌ها می‌شوند. این مطالعه حساسیت به فرسایش گالی را در یک حوضه رودخانه‌ای (از زیر حوضه‌های قزل اوزن) در منطقه بیجار استان کردستان ارزیابی می‌کند. شناسایی گالی‌ها از طریق برداشت‌های میدانی و تصاویر ماهواره‌ای انجام شده است. نقشه‌های سنگ‌شناسی، کاربری اراضی، شیب، جهت دامنه، شکل دامنه، عامل طول دامنه، شاخص قدرت رود و شاخص رطوبت توپوگرافی به‌عنوان عوامل موثر در فرسایش گالی در نظر گرفته شدند. نقشه حساسیت به فرسایش گالی با استفاده از مدل آماری دو متغیره انجام شد. مقادیر وزن هر کلاس از یک پارامتر به‌صورت لگاریتم طبیعی تراکم گالی‌ها هر کلاس تقسیم بر مساحت تراکم گالی‌ها در کل منطقه مورد مطالعه مشخص گردید. سپس، هر لایه بر اساس مقادیر وزن محاسبه‌شده دوباره کلاس‌بندی شدند. همپوشانی نقشه‌های دوباره کلاس‌بندی شده در محیط gis انجام گردید. مقادیر حساسیت در پنج گروه طبقه‌بندی شدند. نتایج اعتبار سنجی منحنی roc نشان می‌دهد بین نقشه حساسیت و داده‌های گالی‌های موجود رابطه رضایت‌بخشی وجود دارد. بنابراین، تقریباً 87 درصد گالی‌ها به طور صحیح در طبقات با حساسیت بالا و بسیار بالا قرار گرفته‌اند.