ژئومورفوتوریسم و توان سنجی ژئومورفوسایت‌های شهرستان سردشت با مقایسه روش‌های کامنسکو و رینارد به منظور توسعه گردشگری

ژئومورفوتوریسم ازحوزه های مطالعات علوم زمین و مطالعات گردشگری است؛ که بر شناخت ژئومورفوسایت ها یا چشم اندازهای ویژه ژئومورفولوژی تاکید دارد. این حوزه با ترکیب نمودن میراث های فرهنگی، تاریخی و اکولوژیکی پتانسیل های بالایی را در راستای برنامه ریزی گردشگری پایدار عرضه می کند. ارائه روش های ارزیابی جامع در تحقق توسعه ارزش های علمی، فرهنگی، اقتصادی و مانند آن نیز می تواند این زمینه را اهمیت بخشد. در کشور ایران به رغم وجود ژئومورفوسایت های متنوع، در زمینه ارزیابی قابلیت این چشم اندازها و جنبه های برنامه ریزی آن همواره یک خلاء بزرگ در روند پایدار و نظام مند آن احساس می گردد. شهرستان سردشت به عنوان مطالعه موردی نمونه کامل یک منطقه مرطوب است که ژئوسایت های در خور توجه و شاخصی در آن وجود داشته و  به عنوان یک ناحیه مستعد به منظور توسعه پایدار گردشگری قلمداد می گردد. در این پژوهش با استفاده از مدل های کامنسکو و رینارد سعی شده است تا بر ماهیت علمی و کاربردهای متنوع ژئومورفوسایت های موجود در این منطقه تاکید نموده و نسبت به ارائه زیر معیارهای مختلف اقدام نماید. در این راستا با ارزیابی مدل های مذکور بر روی سایت های منتخب و براساس پیمایش های میدانی، سایت های آبشار شلماش، آبشار رزگه و چشمه تراورتن ساز گراوان بیش ترین امتیاز را به خود اختصاص داده اند و این موضوع نشان دهنده اهمیت بیشتر این سایت ها نسبت به سایر سایت هاست.