انسجام سازمانی و شناسایی دست اندرکاران کلیدی در مدیریت پایدار سرزمین (منطقه مورد مطالعه: شهرستان محلات استان مرکزی)

مدیریت پایدار سرزمین در ایران از یک ساختار سلسله مراتبی تبعیت می کند که دارای مقیاس های متفاوتی در سطوح مختلف می باشد. در هر سطح دست اندرکاران مختلفی نقش آفرین می باشند که از یک سو با تشکلها و سازمان های هم مقیاس خود و از طرفی با سایر دست اندرکاران سازمانی در سایر سطوح مرتبطند. در راستای  دستیابی به مدیریت پایدار منابع آب و خاک در عرصه های طبیعی مشارکت کلیه دست اندرکاران سازمانی ضروریست و همچنین موفقیت مدیریت جامع وابسته به میزان انسجام سازمانی است. این تحقیق  از دستاوردهای  پروژه الگوی ایرانی مشارکت و توانمندسازی جوامع محلی با رویکرد شبکه‌های اجتماعی است که به تحلیل انسجام سازمانی و شناسایی دست اندرکاران کلیدی در مدیریت پایدار سرزمین در شهرستان محلات استان مرکزی پرداخته است. پس از کشف مشکلات پیش روی توسعه پایدار روستایی و تعیین نیازسنجی مشارکتی  به منظور برنامه ریزی مشارکتی و اجرای سیاست ها در چشم انداز 5 ساله، کارگاه های مشارکتی برای دست اندرکاران سازمانی در سطح شهرستان برگزار گردید. در این راستا پیوندهای تبادل اطلاعات و همکاری در بین دست اندرکاران سازمانی با استفاده از شاخص های کمی سطح کلان شبکه بررسی و سرمایه سازمانی میان دست اندرکاران طی دو مرحله قبل و بعد از تدوین سند چشم انداز سنجش گردید. نتایج نشان از آن داشت که میزان انسجام سازمانی و شاخص دوسویگی پیوند ها طی دو مرحله پایش از شرایط متوسط به شرایط زیاد ارتقا و همچنین طی این دو مرحله از میزان تمرکز در تصمیم گیری کاسته شده است. این نتایج بر تقویت روابط برون بخشی در راستای مدیریت جامع سرزمین و توسعه پایدار محلی و کاهش تمرکز در تصمیم گیری و برنامه ریزی در راستای تحقق توسعه پایدار تاکید می نماید.