بازآفرینی سکونت‌گاه‌ های غیر رسمی با بهره‌گیری از الگوی توسعه مبتنی بر حمل و نقل tod (نمونه موردی: شهر همدان)

موضوع بازآفرینی سکونت گاه های غیر رسمی همواره به عنوان یکی از مهم ترین چالش های  مدیران و برنامه ریزان شهری مطرح بوده است، حدود یک سوم از جمعیت شهری ما در این بافت ها زندگی می کنند از اینرو لازم با بهره گیری از روش های مداخله نوین از زوال رو به رشد آنها جلوگیری کرد، یکی از مهم ترین راهکارها استفاده از سرمایه بخش خصوصی در این بخش می باشد، الگوی توسعه مبتنی بر حمل و نقل (tod) به عنوان یکی از تکامل یافته ترین الگوهای توسعه شهری با استفاده بهینه از اراضی اطراف ایستگاه های حمل و نقل عمومی می تواند ضمن بازسازی کالبدی زمینه ساز توسعه اقتصادی و اجتماعی در این سکونت گاه ها شود، در این مقاله امکان سنجی و اولویت بندی بهره گیری از این الگو در بازآفرینی سکونت گاه های غیر رسمی واقع در امتداد خط دو brt شهر همدان با استفاده از مدل anp مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از مدل تحلیل شبکه نشان داد معیارهای حمل و نقل، شهرسازی و اقتصادی در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند. و نیز با توجه به شاخص های (tod) دو ایستگاه واقع شده در این مناطق که دارای قابلیت تراکم و اختلاط کاربری بالاتری هستند، از امتیاز بیشتری برخوردار هستند. و نیز با توجه به نقش ترانزیتی محورهای شریانی شهر همدان در غرب کشور و تردد وسایط نقلیه از این محور ایستگاه هایی که به دروازه شهر نزدیک تر هستند به لحاظ عملکردی قابلیت بالاتری نسبت به سایر ایستگاه ها جهت بهره گیری از الگوی tod دارند.