بررسی ارتباط بین ویژگی‌های گوشه‌داری، بافت سطحی و وجود ریزترک در سنگدانه‌های طبیعی با مساحت، شیب و طول آبراهه اصلی در حوزه بالادست مخروط افکنه‌های واقع در شمال دشت دیره

ویژگی های ریخت شناسی حوزه ها مانند مساحت، شیب و طول رودخانه اصلی می توانند بعضی از خصوصیات سنگدانه ها مانندگردشدگی، بافت سطحی و میزان ریزترک ها را تحت تاثیر قرار دهند. ابتدا از طریق تصاویر ماهواره ای، نقشه های زمین شناسی و بازدید های میدانی، 12 مخروط افکنه انتخاب شد که دارای حوزه بالادستی مشابهی از نظر سنگ شناسی هستند. از قسمت وسط 12 مخروط افکنه، 150 نمونه برای سه اندازه متفاوت شن (50 نمونه برای هر اندازه) برداشت گردید و ویژگی های فوق الذکر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به ‌دست ‌آمده  نشان می دهد که با کاهش شیب، افزایش مساحت و طول مسیر جریان حوزه بالادست مخروط افکنه ها، گرد شدگی افزایش، بافت سطحی صاف تر و میزان ریزترک ها کاهش می یابد. کمترین میزان گردشدگی در مخروط افکنه دارای مساحت حوزه بالادستی 27 و 33 هکتار و در محدوده سنگدانه های با اندازه ( mm12.5-16) در حالی که بیشترین میزان گردشدگی در مخروط افکنه دارای بزرگ‌ترین مساحت حوزه بالادستی (206 و 309 هکتار) و بزرگ‌ترین سنگدانه ها ( mm25-37.5) به‌ دست‌ آمده است. از نظر بافت سطحی نیز بیشترین زبری و کمترین زبری به ترتیب در مخروط افکنه ای با مساحت حوزه بالا دستی 25 هکتار و ذرات ( mm12.5-16) و مخروط افکنه با مساحت حوزه بالادستی 309 هکتار و سنگدانه‌های  mm37.525 مشاهده شده است. از نظر ریزترک نیز کمترین درصد ترک در ریزترین سنگدانه‌های برداشت شده از مخروط افکنه با مساحت حوزه بالادستی 309 هکتار به میزان 10 درصد و بیشترین میزان ترک در درشت ترین سنگدانه های برداشت شده از مخروط افکنه با مساحت حوزه بالا دستی 29 و 33 هکتار به میزان 32 درصد، به ‌دست ‌آمده است. همچنین وضعیتی مشابه با مساحت حوزه بالادست برای طول مسیر جریان دیده شد.