بررسی سنگ شناسی، کانه زایی، زمین شیمی و زمین دماسنجی در نشانه مس جُوزبن، جنوب شرق دامغان

نشانه رگه ای مس جُوزبن با ابعادی به پهنای 1.5 متر و طول حدوداً 100 متر در 120 کیلومتری جنوب – جنوب شرق دامغان و در بخشی از کمربند آتشفشانی ترود – چاه شیرین واقع شده است. این کمربند دارای سنگ های آتشفشانی کالک آلکالن می باشد. کانه زایی های این کمربند تحت تاثیر دو گسل اصلی، گسل ترود در جنوب منطقه و گسل انجیلو در شمال منطقه، قرار دارد. سنگ های آتشفشانی و نفوذی منطقه مورد مطالعه از نوع کوارتز دیوریت، کوارتز مونزونیت، داسیت، آندزیت می باشند. بافت غالب سنگ های این منطقه نیز، پورفیری، گرانولار و پویکیلیتیک می باشد. دگرسانی های مشاهده شده شامل سریسیتی شدن، سیلیسی شدن، کلسیتی شدن و پروپیلیتیک می باشد. کانه زایی منطقه در قالب کانی های سولفیدی از جمله پیریت، کالکوپیریت، گالن و بورنیت و نیز کانی اکسیدی هماتیت رخ داده است. کانی های ثانویه از قبیل کولیت، کالکوسیت، مالاکیت و هیدروکسید های آهن قابل مشاهده است. براساس مطالعات زمین شیمیایی، می توان گفت که سنگ میزبان منطقه از یک ماگمای کالک آلکالن اشباع از آلومین منشاء گرفته و در ارتباط با یک کمان آتشفشانی می باشد. با توجه به مطالعات سیالات درگیر انجام شده بر روی کانی کوارتز، مشخص گردید که دامنه دمای همگن شدگی بین 130 تا 190 درجه سانتی گراد و شوری محلول در محدوده 4 تا 14/5 درصد وزنی معادل nacl تغییر می کند. همچنین دماسنجی انجام شده بر مبنای ریخت شناسی بلورهای کانی پیریت، دمای حدود c°250 را برای زون دگرسانی، روشن می سازد. این داده ها حاکی از آن است که کانی سازی احتمالا در عمقی حدود 100 متر زیر سطح و در شرایط سطح گرمایی و از نوع کانسارهای آهن – مس طلا صورت گرفته است.