تاثیر جهت یافتگی، تعداد دسته و فراوانی ناپیوستگی‌های سنگ قبل و بعد از بهسازی با تزریق سیمان در میزان نفوذپذیری

ناپیوستگی ها مهم ترین ویژگی توده سنگ برای کنترل نفوذ پذیری هستند. در این تحقیق تاثیر ناپیوستگی های دارای جهت یافتگی، فراوانی و تعداد دسته های متقاطع در نفوذپذیری سنگ قبل و بعد از بهسازی با تزریق دوغاب سیمان مورد بررسی قرار گرفته است. نمونه های سنگ فاقد ناپیوستگی، دارای یک دسته ناپیوستگی، دو دسته ناپیوستگی، سه دسته ناپیوستگی متقاطع منفرد و سه دسته ناپیوستگی متقاطع که یک دسته آن ها دارای چهار ناپیوستگی موازی بوده در گروه های مختلف دارای زاویه شیب صفحه ناپیوستگی ها با جهت افقی به ترتیب 0، 30، 45، 60 و 90 درجه در مجموع شامل 20 گروه مختلف آماده سازی شده اند. میزان نفوذپذیری 20 گروه نمونه های دارای ناپیوستگی با جهت یافتگی، تعداد دسته های متقاطع و فراوانی مختلف اندازه گیری شده است. ناپیوستگی های گروه های متعدد نمونه ها با استفاده از دوغاب سیمان بهسازی شده و میزان نفوذپذیری آن ها نیز اندازه گیری شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که روند تاثیر جهت یافتگی ناپیوستگی ها بر نفوذپذیری با تغییر تعداد دسته ناپیوستگی ها و فراوانی آن ها تغییر می نماید. در نمونه های دارای سه دسته ناپیوستگی متقاطع و عمود برهم و یکی از دسته ها دارای چهار ناپیوستگی موازی که مصداق سنگ به شدت درزه دار بوده، نفوذپذیری بیشتر متاثر از جهت یافتگی دسته دارای چهار ناپیوستگی موازی است. تاثیر جهت یافتگی، تعداد دسته درزه ها و فراوانی آن ها باعث شده که نفوذپذیری 759048 برابر تغییر نماید. با بهسازی نمونه ها با استفاده از تزریق دوغاب سیمان مقدار نفوذپذیری با کمترین تاثیر با ضریب 9% تا بیشترین تاثیر با ضریب 99% کاهش یافت. این نشان می دهد که جهت یافتگی، تعداد دسته درزه ها و فراونی آن ها در کاهش نفوذپذیری بر اثر تزریق خیلی موثر است.