ظرفیت‌‌های گردشگری تاریخی و تاثیر آن در توسعه پایدار روستایی (مطالعه موردی: سکونتگاه های روستایی ناحیه سلطانیه استان زنجان)

برای سنجش ظرفیت‌های گردشگری تاریخی و برای بهبود عملکرد آن، واکاوی ظرفیت های موجود و بالقوه گردشگری تاریخی در توسعه پایدار سکونتگاه‌های روستایی ضروری است. زیرا متناسب با ظرفیت گردشگری تاریخی و با توجه به فراهم بودن زیرساخت ها و خدمات رفاهی و پشتیبان گردشگری، اثرات فضایی و پیامدهای محیطی اکولوژیک، اجتماعی اقتصادی و کالبدی آن به شکل مثبت یا منفی نمود پیدا می کند که در میزان توسعه یافتگی سکونتگاه‌های روستایی مقصد گردشگری نیز اثرگذار است. بر این مبنا، این تحقیق با هدف سنجش تاثیرات ظرفیت‌های گردشگری تاریخی در توسعه روستایی به روش توصیفی تحلیلی بر روی 319 خانوار نمونه تصادفی در 12 سکونتگاه روستایی در ناحیه سلطانیه انجام شد. برای سنجش شاخص‌های سطح توسعه یافتگی سکونتگاه‌های روستایی تعداد 79 گویه و در قالب ابعاد  محیطی اکولوژیک، منابع گردشگری، اجتماعی اقتصادی و کالبدی سنجیده شد. هم چنین، مولفه اثرگذار نیز در قالب 14 شاخص بررسی شد. نتایج دلالت بر وجود رابطه مثبت و معنادار بین شاخص‌های ظرفیت پذیرش گردشگر، ظرفیت ایجاد واحدهای پذیرایی، و ظرفیت ایجاد خدمات رفاهی با شاخص‌های ابعاد توسعه پایدار روستایی در ناحیه سلطانیه دارد. در مقابل، شاخص ظرفیت اجرای تور گروهی، ظرفیت ایجاد واحدهای اقامتی و خدمات پشتیبانی در تبیین توسعه پایدار روستایی در روستاهای ناحیه سلطانیه جایگاه خود را نیافته است. بنابراین، ارتقاء شاخص‌های ظرفیت‌های گردشگری تاریخی برای دستیابی به توسعه پایدار روستایی به مثابه یکی از راهبردهای اثرگذار ضرورت دارد که مورد توجه سیاستگذاران و متولیان امر گردشگری قرار گیرد تا زمینه و زیرساخت‌های لازم برای تحقق آن‌ها فراهم شود.