تحلیل اجزاء محدود و تجربی رفتار پیوستگی بین آرماتور و بتن حاوی الیاف، میکروسیلیس و نانوسیلیس

رفتار پیوستگی بین آرماتور و بتن به جهت کاربرد روزافزون بتن مسلح در سازه های مختلف از جمله مهم ترین موضوعات مورد بررسی در دنیا می باشد. در این پژوهش که به‌صورت آزمایشگاهی و مدل سازی اجزاء محدود توسط نرم افزار abaqus انجام‌گرفته است، 36 طرح اختلاط بتنی با سه نوع رده مقاومتی سیمان و با درصدهای مختلف الیاف پلیمری، میکروسیلیس و نانوسیلیس ساخته شده و تاثیر این مواد بر رفتار پیوستگی بین آرماتورهای فولادی و بتن و برخی خواص مکانیکی بتن ازجمله مقاومت فشاری آن سنجیده شده است. روش استفاده از فنر غیرخطی نیز جهت مدل سازی این رفتار پیوستگی ارائه شده و مورد تحلیل دینامیکی غیرخطی واقع شده است. نتایج حاکی از هماهنگی قابل قبول مدل با نتایج آزمایشگاهی دارد. همچنین نشان می دهد در این روش به دلیل وجود فنر، نحوه مش بندی المان ها تاثیر ناچیزی بر نتایج پیوستگی لغزش خواهد داشت. علاوه بر این، نتایج حاصل از آزمایشات و مقایسه آن با نتایج مدل سازی نشان می دهد که تاثیر الیاف در مقاومت پیوستگی ناچیز ولی در نحوه شکست بسیار موثر است. ترکیب توام میکرو و نانوسیلیس نیز می تواند باعث بهبود مقاومت پیوستگی در حدود 20% گردد به طوری که استفاده از درصدی برابر از این دو ماده بهترین نتایج مقاومت پیوستگی را به دنبال داشته است.