بررسی اثر کودهای آلی و زیستی بر تجزیه و ماندگاری علف‌کش متری‌بیوزین در خاک

به‌منظور مطالعه تاثیر بعضی از کودهای آلی و زیستی بر سرعت تجزیه علف‌کش متری‌بیوزین در خاک، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهرود در سال 1390 انجام شد. عوامل مورد بررسی در این آزمایش شامل کاربرد مواد آلی در 3 سطح (ورمی‌کمپوست، کود گاوی و شاهد) و کود‌های زیستی در 4 سطح (pseudomonas putida، pseudomonas fluorescens، azotobacter chrococcum و شاهد) بودند. به‌منظور تعیین غلظت متری‌بیوزین در خاک، پس از کاربرد علف‌کش، در بازه‌های زمانی (2 ساعت)، 3، 8، 32، 55 و 90 روز، نمونه‌‌گیری از خاک در عمق 15-0 سانتی‌متری انجام شد. سپس بقایای علف‌کش در خاک به‌وسیله hplc محاسبه گردید. نتایج نشان داد که کاربرد ورمی‌کمپوست × سودوموناس فلورسنس سبب افزایش 86 درصدی جمعیت کل باکتری‌ها نسبت به شاهد گردید. کاربرد کودگاوی توام با ازتوباکترکروکوکوم با کاهش 23 درصدی سرعت تجزیه نسبت به شاهد، سبب افزایش 26 درصدی نیمه‌عمر متری‌بیوزین گردید. از طرفی کاربرد ورمی‌کمپوست به همراه سودوموناس فلورسنس سرعت تجزیه علف‌کش را 37 درصد نسبت به شاهد افزایش داد و به این ترتیب نیمه‌عمر متری‌بیوزین را 52 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش داد. براساس نتایج این آزمایش، کاربرد هم‌زمان کودهای آلی و زیستی بر سرعت تجزیه و ماندگاری علف‌کش متری‌بیوزین در خاک تاثیرگذار است.