ارزیابی تعدادی از مدل‏های مقاومت فروروی خاک در برخی از کشت و صنعت‏های نیشکر استان خوزستان

توابعی که به درستی مقاومت فروروی را به ویژگی‏های دیگر خاک مرتبط می‏کنند، ابزارهای کارآمدی در تشخیص پراکندگی مقاومت مکانیکی خاک محسوب می‏شوند به‌ویژه هنگامی‌که تغییرات مکانی و زمانی پارامتر بالا به آسانی قابل اندازه‏گیری نباشد. اهمیت این پدیده پژوهشگران را بر آن داشته تا همواره در پی ارایه مدلی مناسب برای بیان کمی مقاومت فروروی باشند. در این پژوهش، عملکرد دوازده مدل در برآورد مقاومت فروروی در دو عمق 40-0 و 80-40 سانتی‏متری مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور، داده‏های به‌دست آمده از آزمایش‏های فروسنجی با استفاده از فروسنج دیجیتالی در 150 نقطه از کشت و صنعت‏های مختلف نیشکر در استان خوزستان جمع‏آوری گردید. پارامترهای مدل‏های یاد شده به روش حداقل مجموع مربعات خطا تعیین گردید. به‌منظور بررسی صحت عملکرد مدل‏های مورد بررسی در برآورد مقاومت فروروی، از آماره‏های میانگین خطا (me)، میانگین قدرمطلق میانگین خطاها (mame)، ریشه میانگین مربعات خطا (rmse) و ضریب همبستگی پیرسون (r) استفاده شد. مقایسه عملکرد مدل‏ها با یکدیگر نشان داد که تمامی مدل‏های رگرسیونی بر پایه محتوی رطوبتی و چگالی ظاهری، از خطای کم‏تر و ضریب همبستگی بالاتری در برآورد مقاومت فروروی برخوردار بودند. به‌علاوه مدل ارایه شده توسط تو و کی بر مبنای مکش ماتریک و دکستر و همکاران بر مبنای شیب منحنی نگهداشت رطوبتی در نقطه عطف و تنش موثر بالاترین مقدار خطا و کم‏ترین ضریب همبستگی را شامل بودند. به‌طورکلی، با توجه به مقادیر مثبت میانگین meها، تمامی مدل‏های مورد ارزیابی بیش برآوردگر بودند.