بررسی امکان جذب سرب و کادمیوم توسط گیاه گوجه فرنگی در حضور باکتری های PGPR و قارچ میکوریزی آربوسکولار

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر قارچ میکوریز آربوسکولار و باکتری هایpgpr بر جذب سرب و کادمیوم توسط گیاه گوجه فرنگی انجام شد. به‌این منظور دو آزمایش گلخانه ای در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار به‌صورت مجزا اجرا گردید. تیمار ها شامل موجود زنده در چهار سطح (b0f0, b1f0, b0f1 and b1f1) و چهار سطح سرب و کادمیوم به‌ترتیب (pb0, pb250, pb500 and pb1000) و (cd0, cd50, cd100 and cd200) بود. نتایج نشان داد که اثر تیمار های میکروبی و سطوح سرب و کادمیوم بر غلظت این عناصر در اندام هوایی، ریشه و انتقال آن‌ها از ریشه به اندام هوایی معنی دار می‌باشد. بیشترین غلظت کادمیوم مربوط به اثر متقابل تیمار قارچ با کادمیوم در سطح 100 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود، به‌گونه ای که غلظت کادمیوم در اندام‌هوایی و کارایی انتقال کادمیوم از ریشه به اندام هوایی در این تیمار به‌ترتیب 62/5 و 05/14 برابر غلظت آن در تیمار شاهد (عدم تلقیح) به‌دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که در مجموع غلظت سرب در ریشه به‌طور میانگین 92/18 برابر غلظت آن در اندام هوایی می باشد. این مقدار برای کادمیوم 09/3 به‌دست آمد. نتایج به‌دست آمده از مقایسه میانگین مربوط به اثرات اصلی تیمار های میکروبی نشان داد که جذب کادمیوم در تمام تیمار های میکروبی نسبت به تیمار شاهد (عدم تلقیح) بیشتر است. این درحالی‌ است که تیمار های میکروبی تاثیر چندانی بر انتقال سرب از خاک به گیاه نداشتند.واژه‌های کلیدی: قارچ میکوریزی آربوسکولار‌، pgpr، سرب، کادمیوم، گوجه فرنگی