استفاده از P32 برای تعیین سویه موثر میکوریزای هم‌زیست با جو (Hordeum Vulgare L.) و یونجه (Medicago Sativa L.)

تکنیک‌های هسته‌ای برای تعیین مجاورت، اندازه‌گیری میزان انتقال و تبادل عناصر بین گیاه و قارچ‌های میکوریزا و انتخاب سویه موثر میکوریزا در گیاهان استفاده می‌شود. به این منظور، دو آزمایش گلدانی جداگانه در قالب طرح کاملاً تصادفی برای تعیین بهترین سویه میکوریزای هم‌زیست با یونجه و جو از میان 4 سویه شامل glomus mosseae، g. etanicatum، g. intraradices و ترکیبی از سویه‌های مختلف (g. mosseae،g. fasciculatum و gigaspora hartiga) با استفاده از تکنیک رادیوایزوتوپی در پژوهشکده کشاورزی، پزشکی و صنعتی سازمان انرژی اتمی ایران واقع در کرج انجام شد. اعمال p32 در مرحله حداکثر رشد رویشی صورت گرفت. با استفاده از دستگاه شمارش‌گر بتا میزان واپاشی ارزیابی شد. در جو سویه g. mosseae قابلیت و توانایی جذب p32 بیش‌تری نسبت به سویه‌های دیگر داشت. گیاهان هم‌زیست با این سویه دارای اکتیویته برگ، ساقه و سنبله بیش‌تری بودند. همچنین این گیاهان کارایی بیش‌تری در تجمع ماده خشک اندام هوایی داشتند. یونجه هم‌زیست با سویه g. mosseae بیش‌ترین میزان وزن خشک اندام هوایی، اکتیویته p32 در برگ و ساقه و اکتیویته ویژه را داشت. در کل سویه‌ها در ایجاد هم‌زیستی با یونجه و جو تفاوت داشتند. ولی کارایی سویه g. mosseae در جذب p32 سبب افزایش رشد و تولید ماده خشک بیش‌تر به‌وسیله جو و یونجه شد که می‌توان آن را به‌عنوان سویه برتر معرفی نمود.