تاثیر گوگرد و مایه ‌تلقیح تیوباسیلوس بر Ph خاک، وزن خشک و قابلیت جذب فسفر در کلزا

تامین فسفر مورد نیاز گیاهان از دو طریق استفاده از کودهای شیمیایی و بیولوژیک امکان‌پذیر است. مقدار زیادی از فسفر موجود در کودهای شیمیایی بعد از ورود به خاک نامحلول شده و از دسترس گیاهان خارج می‌شود. ریزجاندارانی به‌نام اکسیدکننده‌های گوگرد با کاهش ph خاک شکل نامحلول فسفر خاک را به شکل محلول تبدیل می‌کنند. به‌منظور بررسی تاثیر گوگرد و مایه ‌تلقیح باکتری تیوباسیلوس بر کاهش ph و افزایش قابلیت جذب فسفر خاک، آزمایش گل‌خانه‌ای کشت کلزا رقم اکاپی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی شامل 5 سطح گوگرد پودری (200، 400، 600، 800 و 1000 کیلوگرم در هکتار) و 3 سطح تیوباسیلوس (بدون مایه ‌تلقیح، 5 و 10 گرم مایه‌ تلقیح در 6 کیلوگرم خاک گلدان، با جمعیت 107 باکتری درگرم مایه‌ تلقیح) با 3 تکرار در سال 89-1388 به اجرا درآمد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر همه منابع تغییرات بر قابلیت جذب فسفر و کاهش ph در سطح 1 درصد معنی‌دار بود. متوسط فسفر قابل‌جذب خاک در تیمارهای بدون تلقیح 21 و در تیمارهای تلقیح شده 28 میلی‌گرم بر کیلوگرم بود و 33/33 درصد افزایش نشان داد و اثر متقابل گوگرد و باکتری مقدار فسفر قابل‌جذب را 165 درصد افزایش داد و ph خاک در مقایسه با خاک اولیه 05/1 واحد کاهش یافت و تیمار دارای کم‌ترین کود نسبت به تیمار با بیش‌ترین کود 55/0 واحد تفاوت ph داشت. افزایش جذب فسفر توسط گیاه معنی‌دار بود ولی افزایش وزن خشک گیاه از نظر آماری معنی‌دار نبود و این افزایش منوط به خطای آزمایش بوده است.