بهینه‌سازی سبد سهام با استفاده از الگوریتم فراابتکاری نهنگ با معیار ریسک ریزش مورد انتظار

انتخاب سبد سهام از مهم ترین تصمیم گیری های سرمایه گذاران نهادی است. اولین بار در سال 1950 مارکوویتز با معرفی مدل میانگین واریانس به وارد کردن معیار ریسک به تصمیم‏گیری درباره انتخاب سبد سهام پرداخت. این اقدام منجر به شکل گیری شاخه ای پرکاربرد به‏نام بهینه سازی سبد سهام شد. بهینه سازی سبد سهام با افزودن محدودیت های واقعی شکل پیچیده‏تری به خود گرفت؛ بطوریکه با افزایش تعداد دارایی‏ها یا محدودیت‏ها، تبدیل به مسئله ای ان‏پیسخت می‏شود که حل آن با روش‏های مبتنی بر مشتق‏گیری ممکن نیست؛ بنابراین بایست از روش های عددی یا فراابتکاری بهره جست. هدف این پژوهش، بهینه سازی سبد سهام به کمک الگوریتم فراابتکاری نهنگ است. این روش با الهام از روش زندگی نهنگ ها در سال 2016 معرفی شد. این پژوهش با استفاده از بازده های سهام شرکت های موجود در شاخص 50 شرکت فعال تر بورس اوراق بهادار تهران، به بهینه‏سازی این سبد با الگوریتم نهنگ پرداخته و ضمن مقایسه آن با دو الگوریتم فراابتکاری دیگر، مزایای آن در بهینه‏سازی سبد سهام را بررسی می‏‎کند.