محاسبه ارزش در معرض ریسک و ریزش مورد انتظار بر اساس نظریه مقدار حدی: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

پژوهش حاضر به بررسی ارزش در معرض ریسک (var) و ریزش مورد انتظار (es) در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از نظریه مقدار حدی (ماکسیمم بلاک‌ها و توزیع پارتو تعمیم یافته(gpd)) پرداخته است. پیش از تخمین مدل‌ها در تجزیه تحلیل مقدماتی یافته‌ها که با استفاده از آماره‌های توزیع تجربی، تابع اضافی میانگین و رسم qq انجام شد، وجود رفتار دم پارتو و دم پهن داده‌ها نمایان گردید. برای تخمین مقدار آستانه بهینه، از تابع اضافی میانگین و رسم hill استفاده شد که آماره‌های مذکور برای بازده مثبت و منفی، به ترتیب مقدار آستانه را در حدود 1.20 و 0.95 برای مدل gpd تهیه نمودند. از مقایسه باقیمانده‌های مدل‌های تخمین زده شده مقدار حدی کلاسیک (21، 63، و 126 روز) و مدلgpd، استنباط بر عملکرد مطلوب gpd محاسبه شده نسبت به مقدار حدی بلاک که حساسیت زیادی به انتخاب طول دوره دارد، حاصل شد. در نهایت برای تخمین var و es از مدل gpd تخمین زده شده که کارایی بهتری را به نمایش گذاشت، استفاده شد. یافته‌ها موید این مطلب بود که کاربرد var و es نباید بر مدیریت ریسک مالی مسلط شود؛ به عبارتی، وابستگی بر مقیاس ریسک منفرد به جهت نادیده گرفتن اطلاعات ریسک پرتفوی مشکل ایجاد می‌کند. بنابراین برای در برگرفتن اطلاعات نادیده شده توسط var و es، ضروری است که جنبه‌های گوناگون توزیع زیان/سود مانند دم پهن بررسی شود.