قتل و سنخ‌شناسی بخشش (مطالعه موردی گیلان)

هدف این مقاله، سنخ‌شناسی بخشش براساس داده‌های مبتنی بر استراتژی استقرایی است. در این استراتژی، از طریق رویکرد تفسیرگرایی ادراک مصاحبه شوندگان درخصوص بخشش مورد بررسی قرار می‌گیرد. در تحقیق حاضر، با روش کیفی و نمونه‌گیری هدفمند از مصاحبه‌های نیمه‌سازمان‌یافته، فردی و گروهی استفاده شده است. براساس منطق اشباع نظری با 27 نفر به‌صورت فردی و سه نفر بصورت گروهی مصاحبه انجام شد. سپس مصاحبه‌ها به شیوه‌ی تحلیل مضمونی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که دو سنخ کلی درخصوص بخشش وجود دارد. یکی بخشش معطوف به خود و دیگری بخشش معطوف به دیگران. در نوع اول بخشش گونه‌های مختلفی چون مخالفان بخشش، بخشش جایگزین، موافقان بخشش و بخشش معطوف به نیت وجود دارد. در بخشش معطوف به دیگران نیز می‌توان سه سنخ تحت عنوان مخالفان بخشش، بخشش با اکراه، بخشش معطوف به نیت مشاهده کرد. بزه‌دیدگان در مقابل قتل نزدیکان خود مبادرت به حسابگری کیفری می‌کنند و فواید ناشی از بخشش و انتقام را می‌سنجند و سپس رفتار می‌کنند. برمبنای یافته های تحقیق بخشش امری زمانی و مکانی است، زیرا تا حدودی به موقعیت افراد به مثابۀ بزهکار یا بزهدیده و زمان بین ارتکاب جرم و مجازات بستگی دارد