مبانی و احکام فقه تربیتی اسلامی در حیطه تعلیم و تعلم

این مطالعه با هدف بررسی مبانی و احکام فقه تربیتی اسلامی در حیطه تعلیم و تعلم انجام گرفته است. روش پژوهش کیفی – اسنادی بوده جامعه آماری را منابع انتشار یافته در حوزه فقه تربیتی در اسلام تشکیل داده است. روش جمع آوری داده‌ها کتابخانه‌ای و ابزار آن فیش کتابخانه بوده است . به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش توصیفی – تحلیلی پیروی شده است. در این مطالعه تعداد سه فرضیه وجود داشته است که مورد تبیین و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که فقه تربیتی در پیوند با علوم تربیتی زمینه‌ی کاربرد علم نافع را فراهم می‌آورد زیرا این پیوند علاوه بر تعیین ثواب و عقاب آموخته‌ها آثار و برکات آن را در دنیا و عقبی رقم می‌زند. تعلیم و تعلم بدون توجه به احکام فقهی آن از غنای لازم برخوردار نمی‌باشد. افعال آدمی زمانی از بار معنایی برخوردار می‌شود که در تطبیق باارزش‌های الهی و فقهی سازگاری بیشتری داشته باشد. فقه تربیتی و احکام تعلیم و تعلم ازآن‌جهت که از منابع مشترک برخوردارند، لازم و ملزوم یکدیگرند. منابع آن ها را قرآن کریم، روایات و سیره‌ی نبوی تشکیل می دهد. تقید به احکام تعلیم و تعلم اثربخشی فرایند تعلیم و تربیت در ابعاد فردی و اجتماعی را تضمین می‌نماید.

principles and rules of islamic educational jurisprudence in the scope of teaching and learning

the purpose if this study was to investigate the principles and rules of islamic educational jurisprudence in the scope of teaching and learning. the research method was documentary-qualitative and the statistical population consisted of published documents in the field of education in islam. data has been collected by index cards of the library. descriptive-analytical method was used to analyze the data. in this study, there were three hypotheses that were explained and analyzed. the results of the study show educational jurisprudence in connection with educational sciences provides a good basis for using the useful science because this link, in addition to determining the correctness and punishment of what has been learned, it determines its effects and blessings in the world and in the hereafter. teaching and learning is not rich enough if it does not pay attention to its jurisprudential rules. human doings have meaning when they are more compatible with divine and jurisprudential values. since educational jurisprudence and the rules of teaching and learning have common sources, they are correlated and interdependent. their sources are the holy quran, narrations and the prophetic tradition. commitment to the rules of teaching and learning ensures the effectiveness of the education process in individual and social dimensions of life.