آموزه‌های اخلاقی در شعر عصر سامانی

سامانیان نخستین سلسله ایرانی پس از اسلام هستند که به‌صورت جدی در پرورش شعر و ادبیات فارسی کوشیدند از معروف‌ترین شاعران این دوره می‌توان به رودکی، شهید بلخی، دقیقی، ابو شکور و کسایی، رابعه، ربنجنی اشاره کرد. از مضامین پرکاربرد در آثار ادبی عصر سامانی، اخلاق و موضوعات اندرزی است که در این دوره بدان توجه زیاد شده است. پرداختن به آموزه‌های اخلاقی در شعر این دوره می‌تواند مخاطب را نسبت به مردم و اخلاق آنها در دوره سامانی آگاه کند. ازآنجاکه تاکنون کاری جدی در مورد آموزه‌های اخلاقی در خصوص شاعران این عصر که اغلب شاعران بی دیوان هستند صورت نگرفته این پژوهش ضروری به نظر می‌رسد. از مقاله حاضر به بررسی برخی از مباحث چون عدالت، دانش‌اندوزی، خرد، صبر، بخشش و بخشایش، آزادمنشی و مناعت طبع و ... با رویکرد توصیفی تحلیلی پرداخته است و به این نتیجه دست‌یافته است که شاعران این عصر به بیان مضامین اخلاقی تلاش کرده‌اند این دوره فقر ناپسند شمرده‌شده، در عوض دریافت هدایا به شخص مظطر وام پرداخت می‌شود واقعیت‌گرایی سبب توصیفات جزییات طبیعت یا واقعیات حالات جسمی شاعر در شعر این دوره مشاهده می‌شود و خردورزی به‌جای خرافه در اشعار عده‌ای از سرایندگان به‌ویژه در اشعار ابو شکور با بسامد فراوان دیده می‌شود.

ethical teachings in the poetry of the samanid era

samanids are the first iranian dynasty after islam that seriously tried to cultivate persian poetry and literature. the most famous poets of this period are rudaki, shahid balkhi, daqiqi, abu shakur and kasaei, rabia, and rabnjani. one of the most widely used themes in the literary works of the samanid era is ethics and thematic topics that have received much attention in this period. addressing the moral teachings in the poetry of this period can inform the audience about the people and their ethics in the samanid period. since no serious work has been done so far on the moral teachings of the poets of this age, most of whom are insane poets, this research seems necessary. from the present article, he has studied some topics such as justice, scholarship, wisdom, patience, forgiveness and forgiveness, liberalism and nature, etc. with a descriptive-analytical approach and has come to the conclusion that the poets of this era try to express the moral themes of the effort. they have considered this period of poverty as disgraceful. instead of receiving gifts, loans are paid to the person in charge. can be seen.