تضمین قضایی و اخلاقی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران

این مقاله در صدد است تا ضمن تبیین تعهدات سه‌گانه عام حقوق بشری دولت نحوه تضمین آنها را در نظام حقوقی ایران بیان نماید. در تعهد به حمایت ، قانونگذار از طریق ایجاد دادگاه‌های عمومی گام مطلوبی جهت تضمین این حقوق برداشته است. در تعهد به احترام نیز دیوان عدالت اداری توانسته است تا حدودی حق دادخواهی شهروندان را تضمین نماید. در تعهد به ایفاء با عدم ورود دیوان به حیطه این تعهدات عملاً از خود نفی صلاحیت نموده و قانونگذار با عدم تعیین یک نهاد صالح قضایی از پیش بینی یک رژیم حقوقی مطلوب غفلت نموده است. لذا مساله‌ای که در این پژوهش به آن پرداخته شده است این است که نظام حقوقی ایران تا چه حد توانسته است در تضمین قضایی حقوق رفاهی موفق باشد و اینکه آیا قانونگذار توانسته است با پیش‌بینی اصل 173 حق دادخواهی موضوع اصل 34 را برآورده نماید یا خیر؟ علاوه بر بررسی تضمین قضایی مقاله سعی می‌کند تا چگونگی تضمین اخلاقی این حقوق را که ناشی از سوگند رئیس‌جمهور است در نظام حقوقی ما بررسی نماید و به این مساله می‌پردازد که این سوگند تا چه حد توانسته است در جهت تحقق و تضمین این حقوق گام بردارد. این مقاله با روشی توصیفی- تحلیلی به دنبال پاسخ به مسائل مذکور است. حاصل آن‌که با ساخت یک رژیم حقوقی محکم می توان به تضمین این حقوق و تحقق حق دادخواهی شهروندان قوت بخشید.

judicial and ethical guarantee of economic, social and cultural rights in the legal system of the islamic republic of iran

this study is an attempt to shed light on the government's threefold human right obligations, and how they are guaranteed in the iranian legal system. the legislator, in its obligation to protection, has taken a desirable step to ensure these rights by establishing public courts. in its obligation to respect, the administrative justice tribunal has, to some extent, guaranteed the right of citizens to petition. in its obligation to fulfill to the court's failure to comply with these obligations, it has practically disregarded itself, and the legislator has neglected to envisage an appropriate legal regime by failing to designate a competent judicial body. therefore, the issue addressed in this study is the extent to which the iranian legal system has been successful in securing the constitutional welfare rights. besides, has the legislator, by predicting article 173 , been able to satisfy the right to petition under article 34 ? in addition to explaining the judicial guarantees,this study attempts to examine how the ethical guarantees of these rights derive from the oath of the president in our legal system. and to what extent has this oath been able to move forward in realizing and guaranteeing these rights? this article seeks to answer this questions by collecting data using a descriptive-analytical method. the current paper come to conclusion that by creating a solid legal system, these rights and also ensuring the right to petition citizens can be strengthened.