بنیان‌های اخلاق هندو: نظریة کرمه

کیفیت زندگی آدمی در طول دوران حیات خویش در این جهان و در سرای باقی همواره تحت تاثیر اعمال و کردار و گفتار خویش است. کرمه به معنای عمل کردن است و ثمرة عملی که تحت تاثیر خواسته‌ها و غرائز انسانی انجام شود، در چرخة زندگی‌های بعدی یا در سمساره نتیجه می‌دهد. با درک کرمه در اخلاق هند، می‌توان وضعیت زمان حال فرد را توجیه کرد و نیز از تولدهای بعدی در آینده جلوگیری بعمل آورد. به منظور کسب کرمة خوب باید از دهرمه پیروی کرد و دستیابی به معرفت، باعث از بین رفتن کرمه می‌شود. به استثناء چارواکه، تمام نظام‌های هندی با نظریة کرمه، کم و بیش توافق دارند. همه چیز تحت سیطرة قانون کرمه است؛ اما این قانون در نزد سانکهیه و میمانسا مستقل از ارادة الهی است و در ادیان بودایی و جین، خدایان هم تحت تاثیر قانون کرمه هستند.