واکنش رفتاری شهروندان به آسیب شناسی اجتماعی در مواجه با بحرانهای طبیعی و پهنه بندی شهر

زمانیکه شرایط‌‌ آسیب‌‌پذیری شکل می‌‌گیرد سوانحی مانند زلزله و سیل تبدیل به بحران‌‌های‌‌عظیم می‌‌گردند. امروزه این بحران‌‌های‌‌طبیعی از جمله مسائل و مشکلاتی هستند که پیش‌‌روی جوامع شهری قرار می‌گیرند و می‌توانند زندگی روزمره را از ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و محیطی دچار بحران کنند. این پژوهش نیز به دنبال تبیین عوامل اجتماعی است که شرایط آسیب‌‌پذیری را فراهم می‌‌کنند. بر این مبنا از لحاظ ماهیت جز تحقیقات توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف از نوع توسعه‌‌ای- کاربردی است. جامعه‌‌آماری آن منطقه 6 شهرداری تهران می‌‌باشد که بر مبنای قدمت و مرکزیت به عنوان نمونه انتخاب شده است. داده‌‌ها به دو صورت میدانی و کتابخانه‌‌ای با ابزارهایی چون پرسشنامه دیمتل و تحلیل شبکه، کتب، مقالات و نقشه‌‌های گوناگون، جمع‌‌آوری و با استفاده از نرم‌‌‌‌افزارهایexcel, matlab , idrisi وarc gis 10.1، مورد تحلیل واقع شده‌‌اند. نتایج بیانگر آن است که؛ بیشترین میزان آسیب‌‌پذیری مربوط به مرکز، جنوب و به ویژه جنوب‌‌شرقی محدوده است که جزو بافت‌‌های مسئله‌‌دار با عمر و قدمت بالا هستند، و همچنین بیشترین تراکم ساختمان، جمعیت و بعد خانوار را نیز دارا می‌‌باشند. وجود چنین عواملی در نحوه دسترسی مناطق مسکونی به مراکز آتش‌‌نشانی، درمانی و فضاهای باز در حین و بعد از وقوع بحران‌‌های‌‌طبیعی، اثر بسزایی دارد.