بررسی فیلوژئوگرافی جمعیت قوچ و میش های استان یزد براساس داده های ژنوم میتوکندری

       مطالعات فیلوژئوگرافی، اهمیت فرآیندهای تاریخی را در شکل­گیری توزیع جغرافیایی کنونی گونه ­ها و ژن­ ها نشان می ­دهند. هدف از این مطالعه بررسی فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی قوچ و میش ­های استان یزد براساس داده­ های میتوکندریایی است. در این پژوهش ژن سیتوکروم b از ژنوم میتوکندریایی در بافت و سرگین دو گونه قوچ و میش اوریال و ارمنی برای ارتباط بین هاپلوتایپ­ ها، فاصله ژنتیکی بین هاپلوتایپ­ ها و توزیع جغرافیایی هاپلوتایپ­ ها مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش تعداد 9 هاپلوتایپ از 30 توالی قوچ و میش در استان یزد مشاهده گردید. منطقه حفاظت­ شده سیاهکوه،منطقه حفاظت­ شده کالمند بهادران و منطقه شکار ممنوع شیرکوه دارای یک هاپلوتایپ مشترک بودند که نشان ­دهنده پراکنش وسیع این هاپلوتایپ نسبت به بقیه هاپلوتایپ ­ها در استان یزد است. محاسبه ماتریس فواصل ژنتیکی در بین هاپلوتیپ ­ها نشان­ دهنده بیش ­ترین فاصله ژنتیکی(0/272) قوچ و میش‌های پناهگاه حیات­ وحش بوروئیه با دیگر قوچ و میش­ های استان یزد بود. بیش ­ترین تعداد پلی­ مورفیسم بین هاپلوتایپ­ ها به تعداد 15 پلی ­مورفیسم نیز بین قوچ و میش ­های پناهگاه حیات ­وحش بوروئیه با دیگر قوچ و میش ­های استان یزد بود. پدیده­ های محیطی از قبیل گستردگی رشته ­کوه زاگرس در جنوب استان یزد یکی از دلایل مهم پراکنش دو گونه قوچ و میش اوریال و ارمنی در استان یزد است. هم­ چنین عدم تبادل ژنی بین قوچ و میش­های مناطق شمال و مرکز استان یزد با پناهگاه حیات­ وحش بوروئیه تحت تاثیر دشت ­های وسیع بین این مناطق است.