دستکاری زمان و درصد تخمک ریزی و افزایش درصد بره زایی در میش های نژاد زندی با استفاده از هورمون های پروژسترون و ملاتونین

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده از هورمون ­های پروژسترون و ملاتونین بر هم ­زمان­ سازی تخمک ­ریزی در میش­ های نژاد زندی و افزایش درصد آبستنی حاصل از جفت­ گیری با قوچ ­ها می­ باشد. در این مطالعه 156 راس میش نژاد زندی که خارج از فصل تولیدمثلی به ­سر می­ بردند به­ طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول (شاهد) هیچ­ گونه  تزریق هورمونی دریافت نکرد. در گوش میش ­های گروه دوم (ملاتونین) یک قطعه رگولین حاوی ملاتونین به­ صورت زیرجلدی کاشته شد و بعد از 35 روز، قوچ­ ها به ­داخل آن رها شدند. در گروه سوم (پروژسترون) میش­ ها به ­مدت 12 روزبه­ صورت واژینال سیدرگذاری شدند و هنگام سیدربرداری 600 واحد  ecg به ­صورتعضلانی دریافت نمودند و پس از مدت 48 ساعت، قوچ­ ها میان آن­ ها ­رها شدند. گروه چهارم (ملاتونین و پروژسترون) ابتدا یک قطعه رگولین دریافت نموده، سپس در روز 22 به ­مدت 12 روز سیدرگذاری شده و هنگام سیدربرداری 600 واحد ecg به ­صورت عضلانی دریافت نمودند و پس از مدت 48 ساعت، قوچ­ ها میان آن­ ها رها شدند. پارامترهای تولیدمثلی شامل درصد زایش، نرخ بره ­زائی، درصد دوقلوزائی، تعداد بره ­های متولد شده، وزن بره ­ها و تعداد دوقلوهای تولد یافته بررسی شد. نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از پروژسترون و ecg تاثیر معنی داری در بهبود شاخص ­های تولیدمثلی داشته که سبب افزایش تولید بره در مقایسه با سایر گروه ­ها بوده است (0/05>p).