تاثیر حاشیه بر تراکم و تنوع جامعه پرندگان در پارک ملی گلستان

این مطالعه به بررسی انواع حاشیه روی الگوی تراکم و تنوع پرندگان در پارک ملی گلستان می ­پردازد. پرندگان و متغیرهای محیط ­زیستی به فاصله شعاعی 25 متر از هر یک از 73 نقطه نمونه ­­برداری بررسی گردیدند. برای تعیین تراکم پرندگان و همباشی جامعه پرندگان با متغیرهای محیط زیستی، به ­ترتیب از نمونه ­برداری فاصله ­ای و آنالیز تطبیقی متعارف استفاده شد. همباشی شاخص­ های تنوع پرندگان با متغیرهای محیط­ زیستی با استفاده از روش رج ­بندی مورد مطالعه قرار گرفت. مگس­ گیر سینه ­سرخ و سهره جنگلی در حاشیه مرتع و کمرکولی جنگلی در حاشیه کشاورزی بیش ­ترین تراکم و گونه ­های کبک و چکاوک کاکلی در حاشیه رودخانه و قرقاول در حاشیه جاده کم ­ترین تراکم در هکتار را داشتند. در حاشیه جاده پرندگانی نظیر توکا باغی، جیجاق، دارکوب باغی، دارخزک، دارکوب سیاه، چرخ­ ریسک پس ­سر سفید، چرخ­ ریسک بزرگ و چرخ­ ریسک سرآبی بیش ­ترین همبستگی مثبت را با تعداد درختان با قطر برابر سینه 20 50 سانتی­ متر، تعداد درختان با ارتفاع 10 20 متر، تراکم تاج­ پوشش درختان، عمق لاش­برگ و تعداد درختان با قطر برابر سینه بیش از 100 سانتی­ متر داشتند. هم ­چنین، در حاشیه کشاورزی کمرکولی جنگلی، چرخ ­ریسک دم­ دراز، دارکوب خال ­دار کوچک، ­دارکوب خال ­دار بزرگ و دم ­سرخ همبستگی مثبتی را با پوشش سنگی زمین، تعداد درختان با قطر برابر سینه 50 100 سانتی­ متر و تعداد درختان با ارتفاع کم ­تر از 10 متر داشتند. نمایه غنای n2،  شاخص تنوع شانون و تعداد گونه­ ها دارای بیش­ ترین مقدار عددی به ­ترتیب در حاشیه ­های جاده، کشاورزی، رودخانه و مرتع بودند. در مقابل، بیش ­ترین مقدار عددی شاخص یکنواختی گونه ­ای کامارگو به­ ترتیب در حاشیه مرتع، رودخانه، کشاورزی و جاده بود.