مقایسه غلظت ایزومرهای Pcb در بافت پوست و عضله ماهیان کپور معمولی و اردک ماهی با غلظت Pcbs در آب، ذرات معلق در آب و رسوب تالاب انزلی (بخش آبکنار)در فصول پاییز و زمستان 1388

تحقیق حاضر به منظور تعیین سطوح pcbs (پلی‌کلرو بی‌فنیل‌ها) در بافت پوست و عضله اردک ماهی و ماهی کپور معمولی تالاب انزلی و مقاسیه آنها با غلظت pcbs در آب، ذرات معلق در آب و رسوب تالاب انزلی (بخش غربی تالاب، آبکنار) در فصول پاییز و زمستان 1388 انجام شده است. 4 ایستگاه برای دریافت نمونه آب، رسوب و ذرات معلق در آب و صید نمونه اردک ماهی و ماهی کپور در بخش آبکنار تالاب انزلی تعیین گردید. از هر گونه ماهی، 9 عدد در هر فصل صید شد و این ماهیان مورد زیست‌سنجی (تعیین وزن، طول کل و استاندارد) قرار گرفتند و در شرایط استاندارد نمونه‌های دریافتی از آب، رسوب، ذرات معلق در آب و سپس ماهیان فوق‌الذکر به آزمایشگاه انتقال داده شدند و بافت پوست و عضله اردک ماهی و ماهی کپور را براساس استاندارد moopam جدا نموده و پس از آماده‌سازی، استخراج و تمیزکردن آنها، آنالیزpcbs با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی گازی (gc - ecd) و دتکتور با اشعه یونیزان نیکل 63 (ni63) انجام گردید. خطرناکترین ایزومرهای pcb (28,52,101,138,153,180) که بعنوان شاخص‌های pcb در آلودگی دریاها و بویژه مناطق ساحلی، مانند بنادر و خورها مورد مطالعه قرار می‌گیرند در بافت پوست و عضله ماهیان مورد بررسی وجود داشت. حداکثر غلظت ایزومرهای خطرناک ذکر شده در فصل پاییز در پوست و عضله اردک ماهی و ماهی کپور در ایزومرهای با کلر بیشتر بود (pcb 153 &138) ولی در محیط‌های اندازه‌گیری شده آب، ذرات معلق در آب و رسوب در ایزومرهای با کلر کمتر (pcb 52)بیشترین غلظت را داشتند.