اثر سطوح مختلف شوری آب مصرفی بر تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و پروتئین یونجه با استفاده از روش کیسه های نایلونی در گوسفندان توده شال

مقدمه: کمیت و کیفیت آب از اساسی ترین چالش های زیست محیطی مناطق خشک و نیمه خشک جهان از جمله ایران محسوب می‌شود. در شرایط حاضر، کمبود آب و شوری آن یکی از مهم ترین تهدیدهای پیش روی صنعت پرورش دام و طیور در ایران و حتی بسیاری از مناطق جهان است. هدف از این پژوهش، مطالعه اثر سطوح مختلف شوری آب مصرفی بر تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و پروتئین خام علوفه خشک یونجه با استفاده از روش کیسه های نایلونی در گوسفندان شال ایرانی می‌باشد.مواد و روش: تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام یونجه با استفاده از هشت راس قوچ توده شال کانوله‌گذاری شده در شکمبه که سطوح مختلف شوری آب شامل گروه شاهد (480)، 4000، 8000 و 12000 میلی‌گرم بر لیتر را دریافت کردند با روش کیسه‌های نایلونی در ساعات مختلف، تعیین شد. نتایج: نتایج نشان داد از نظر تجزیه پذیری ماده خشک در بیش تر زمان‌های انکوباسیون تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت، اما از نظر تجزیه‌پذیری پروتئین به غیر از زمان‌های صفر، 2 و 72 ساعت انکوباسیون تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. در طولانی‌ترین زمان انکوباسیون، با افزایش سطح شوری، تجزیه پذیری ماده خشک افزایش یافت. بین تیمارهای آزمایشی از نظر تجزیه پذیری موثر ماده خشک تفاوت معنی‌داری مشاهده شد، اما تجزیه پذیری موثر پروتئین تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. با افزایش سطح شوری، بخش پروتئین سریع تجزیه‌شونده کاهش و بخش کند تجزیه‌شونده به طور معنی‌داری افزایش یافت. از نظر پروتئین قابل متابولیسم بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی‌داری وجود داشت و بیش ترین مقدار آن در تیمار حاوی بالاترین سطح شوری مشاهده شد اما بین سطوح پایین‌تر شوری و تیمار شاهد تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه گیری و بحث: به طورکلی به نظر می‌رسد افزایش سطح شوری آب، تجزیه پذیری شکمبه‌ای یونجه را تحت تاثیر قرار داده و تیمار با سطح شوری 12000 میلی‌گرم بر لیتر مقدار پروتئین سریع تجزیه‌شونده را کاهش و پروتئین قابل متابولیسم را افزایش داد.

the effect of different levels of water salinity on the rumen degradability of drymatter and protein of alfalfa hay using nylon bags technique in iranian shal sheep

introduction: the quantity and quality of water are of the most important environmentalchallenges in the world's arid and semi-arid regions, including iran. in the presentconditions, water shortage as well as water salinity are the most important threats to thelivestock and poultry industry in iran and even many parts of the world. the aim of thisstudy was to investigate the effect of different levels of water salinity on rumendegradability of dry matter and crude protein of alfalfa hay using nylon bags technique iniranian shal rams.materials and methods: rumen degradability of dry matter and crude protein of alfalfahay were determined by nylon bags technique at different times using eight cannulatediranian shal rams which received different levels of drinking saline water including controlgroup (480), 4000, 8000 and 12000 mg/l.results: the results showed that there was a significant difference between theexperimental treatments in terms of dry matter degradability in most incubation times, butthere was no significant difference in protein degradability (except for 0, 2 and 72 hincubation times). at the longest incubation time, dry matter degradability increased withincreasing salinity level. there was a significant difference between the treatments in termsof effective degradability of dry matter; but the effective degradability of the protein wasnot affected by the experimental treatments. quickly degradable protein (qdp) decreasedand slowly degradable protein (sdp) increased by enhancing salinity level. metabolizableprotein (mp) was significantly different between experimental treatments. the highestamount of mp was observed in the highest salinity level treatment and there was nosignificant difference between other salinity levels and control treatment .conclusion: in general, it seems that increasing salinity level affects rumen degradabilityof alfalfa hay. the treatment containing 12000 mg/l tds decreased the amount of quicklydegradable protein and increased the metabolizable protein.