بررسی تجمع غلظت جیوه کل در بافت خوراکی ماهیان پر مصرف تالاب انزلی و ارزیابی ریسک ناشی از آن برای خانواده های شیلاتی و غیرشیلاتی

مقدمه: فلز سمی جیوه به یکی از مهم ترین آلاینده های فلزی تالاب انزلی تبدیل شده است به نحوی که سلامت و کیفیت ماهیان خوراکی این اکوسیستم را برای مصرف کنندگان به شکل جدی به خطر انداخته است. مواد و روش ها: تعداد 10 عدد از چهار گونه ماهی شامل سوف معمولی (sander lucioperca)، اردک ماهی (esox luscious)، کپور معمولی (cyprinus carpio) و کاراس (carassius aurata) صید شدند. از روش جذب اتمی برای سنجش جیوه استفاده شد. فاکتورهای ضریب خطر غیرسرطان زایی (hq)، جذب روزانه جیوه (di)، مقدار مجاز مصرف روزانه ماهی (crlim) و مقدار مجاز مصرف ماهیانه (crmm) برای کودکان، زنان و بزرگسالان برای خانوارهای شیلاتی و غیرشیلاتی ارزیابی گردید. نتایج: میانگین غلظت جیوه کل در بافت خوراکی ماهیان سوف معمولی، اردک ماهی، کپور معمولی و کاراس به ترتیب در محدوده8.46 ± 149.93، 4.37 ± 165.17، 8.83 ± 78.92 و 5.51 ± 60.7 نانوگرم بر گرم وزن تر قرار داشت. گونه اردک ماهی بیش ترین جیوه را در بافت خوراکی با کم ترین میزان مجاز غذا در ماه 6.6 ، 5.1 و 5.6 برای کودکان، زنان و بزرگسالان به ترتیب در خانواده های شیلاتی نشان داد. ارزیابی ریسک سلامت خطر غیرسرطان زایی را برای جیوه در اردک ماهی و ماهی سوف برای بزرگسالان و زنان نشان داد (1

investigation of total mercury concentration in the edible tissue ofhighly-consumed fish and health risk assessments for fishermen andnon-fishermen families in the anzali wetland

introduction: in recent years, the toxic metal mercury has become one of the most importantmetal pollutants in anzali wetland, so that the health and quality of edible fish in this ecosystemis seriously endangered for consumers.materials & methods: 10 species of four fish including common perch, duck, common carpand carp were caught. atomic absorption method was used to measure mercury. noncarcinogenicrisk factors (hq), daily mercury uptake (di), allowable daily intake of fish(crlim) and allowable monthly intake (crmm) for children, women and adults in both fisheryand non-fishery families were assessed.results: the mean concentrations of total mercury in the oral tissues of common perch, duck,common carp and carp were in the range of 8.46±149.93, 4.37±165.17, 8.83±78.92 and 60.7.5.51 ng/g fresh weight, respectively. duck species showed the highest mercury in the edibletissue with the lowest allowable amounts of food per month at 6.6, 5.1 and 5.6 for children,women and adults in fishery families, respectively. health risk assessment showed a noncarcinogenicrisk for mercury in duck and perch for adults and women (hq>1).conclusion: therefore, anzali wetland is heavily contaminated with mercury metal and theaccumulation of this metal in the edible tissue of fish consuming this habitat can threaten thehealth of fishery households more than other people.