بررسی اثرات دوره‌های گرسنگی کوتاه مدت و تغذیه مجدد بر برخی شاخص ‌های رشد و ساختار بافت کبد و روده در بچه تاسماهیان ایرانی (acipenser persicus borodin, 1897)

مقدمه : در حال حاضر، به کارگیری استراتژی‌های مختلف تغذیه و محدودیت‌های غذایی به موضوعی مهم در مدیریت پرورش آبزیان تبدیل شده است. از این رو بررسی حاضر با هدف تعیین اثرات دوره‌های گرسنگی کوتاه مدت بر بافت و ساختار کبد و روده بچه تاسماهیان ایرانی (acipenser persicus) انجام گرفت. 120 بچه تاس ماهی با میانگین وزنی 10/05±145/50 گرم در مخازن مجزا تحت چهار تیمار شاهد (غذادهی در کل دوره)؛ srf1 (چهار دوره متناوب گرسنگی دو روزه و غذادهی هشت روزه پس از هر دوره گرسنگی)؛ srf2 (دو دوره متناوب گرسنگی چهار روزه و غذادهی 16 روزه پس از هر گرسنگی) و srf3 (یک دوره گرسنگی هشت روزه و غذادهی 32 روزه پس از آن) مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد رشد بچه تاس ماهیان می‌تواند به طور چشمگیری تحت تاثیر استراتژی‌های مختلف تغذیه‌ای قرار گیرد، به طوری که در تیمارهای گرسنگی روند کاهشی در شاخص کبدی و شاخص دستگاه گوارش بچه تاس ماهیان ایرانی قابل مشاهد بوده و  کم ترین میزان بازماندگی در طی تیمار srf3 رخ داد. هم چنین در ماهیان تحت تیمار srf3 افزایش قابل توجه ضخامت لایه‌های لامینا پروپریا و زیر مخاط بافت روده به همراه کاهش حجم گلیکوژن و واکوئل‌های چربی بافت کبد به وضوح قابل مشاهده هستند. به طورکلی، می‌توان گفت که بچه تاس ماهیان ایرانی پس از چهار دوره متناوب گرسنگی دو روزه و غذادهی هشت روزه پس از هر دوره بدون تاثیر منفی بر عملکرد رشد و بدون هیچ گونه تغییرات بافتی در کبد و روده، قادر به بازیابی ظرفیت تغذیه‌ای خود و بازگشت به شرایط اولیه هستند.

effects of short-term starvation and re-feeding on some growth indices and structure of the liver and intestine tissues in juvenile persian sturgeon (acipenser persicus borodin, 1897)

currently, exploiting the different feeding strategies and feed deprivation has become a major issue for aquaculture management. this study was conducted to evaluate the effects of short-term starvation and re-feeding on structural changes of the liver and intestine of persian sturgeon (acipenser persicus). 120 fish with an average weight of 146/5±16/01 g were exposed to four different feeding strategies in separated tanks; ctrl (continuous feeding); srf1 (four alternating periods of two days of starvation and 8 days of refeeding after each starvation periods), srf2 (two alternating periods of four days of starvation and 16 days of refeeding after each starvation periods), and srf2 (a period of eight days of starvation and 32 days of refeeding immediately after starvation). the results indicate that the growth performance in persian sturgeon can significantly be affected by the starving and re-feeding strategies. as the hepatic and gastrointestinal indices in experimental treatments showed a decreasing trend, and the lowest survival rate occurred during srf3 treatment. moreover, during the srf3 treatment there can be seen a significant increase in the thickness of the lamina propria and submucosa of the intestine as well as a slight reduction in the volume of glycogen and fat vacuoles in hepatocytes. generally, it can be concluded that the digestive capacity of the juvenile persian sturgeon could be recovered after srf1 and srf2 treatments without any negative impact on growth performance, or any histological changes in liver and intestine tissues.