اثر تغذیه نشاسته و پروتکسین بر میزان مصرف غذا، اندازه و تلفات جمعیت زنبورهای عسل

این پژوهش جهت بررسی اثر تغذیه سطوح مختلف نشاسته و پروبیوتیک پروتکسین بر میزان مصرف غذا، اندازه و تلفات جمعیت زنبورهای عسل در شرایط طبیعی و آزمایشگاهی انجام شد. در آزمایش اول تعداد 36 کندو به طور تصادفی در شش گروه یکسان قرار گرفته و یکی از جیره های زیر را دریافت کردند. گروه اول جیره پایه (c)، گروه دوم جیره پایه حاوی یک گرم بر لیتر پروتکسین (p)، گروه سوم جیره پایه حاوی 10% نشاسته (s10)، گروه چهارم جیره پایه حاوی 20% نشاسته (s20)، گروه پنجم جیره پایه حاوی 10% نشاسته و یک گرم بر لیتر پروتکسین (s10p) و گروه ششم جیره پایه حاوی 20% نشاسته و یک گرم بر لیتر پروتکسین (s20p) دریافت کردند. در آزمایش دوم قاب های حاوی لاروهایی هچ نشده به مدت 21 روز در داخل انکوباتور قرار داده شدند و پس از هچ شدن، با استفاده از جیره های اشاره شده تغذیه شدند. در آزمایش اول جمعیت نوزاد و جمعیت کندو قبل و پس از زمستان و میزان مصرف غذا ارزیابی شد. در آزمایش دوم میزان مصرف شربت شکر، خمیر قندی و میزان تلفات زنبورها در طول دوره نگه داری در قفس اندازه گیری شد. نتایج آزمایش اول نشان داد که گروه s20p بیش ترین میزان مصرف غذا و تخم ریزی را نسبت به سایر گروه های تیماری داشته است (p≤0/05). هم چنین مصرف غذا در تیماهای s20p و s10p نسبت به تیمارهای s20 و  s10 از نظر آماری تفاوت معنی داری داشته است (p≤0/05). مصرف تجمعی شربت شکر در طول دوره، در گروه های s10p و s20p نسبت به گروه شاهد بیش تر بود (p≤0/05) هم چنین تلفات زنبورها در هفته سوم و تلفات تجمعی (مجموع تلفات هفته اول تا سوم) در گروه s20p کم ترین میزان بوده و با گروه s20 تفاوت معنی دار ایجاد کرده است (p≤0/05). بنابراین بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد استفاده از پروبیوتیک پروتکسین سبب بهبود مصرف خوراک و در نتیجه کاهش تلفات زنبورهای عسل می گردد.

The Effects of starch and Protexin feeding on honey bees feed consumption, population and mortality

This study was aimed to investigate whether bee colonies can use the starch and how the Protexin can influence the feed consumption, hive population and mortality at farm and cage conditions. For this purpose, 36 hives were randomly allocated into six different groups and fed with one of the experimental treatments as the first experiment. The control group have only received sugar syrup, the 2nd group received sugar syrup supplemented with one g/L of Protexin (P), the 3rd group received sugar syrup supplemented with 10% of the starch (S10), the 4th group fed with sugar syrup supplemented with 20% of the starch (S20), the 5th group received sugar syrup supplemented with 10% starch and 1g/L of the Protoxin (S10P) and the 6th group fed with sugar syrup supplemented with 20% of starch and 1g/L of the Protoxin (S20P). In the second experiment, the newly emerged bees were kept in a cage and incubated for 21 days. After hatching they were also fed with the above-mentioned experimental treatments. At the end of both experiments, feed intake hive adult and larvae population were evaluated before and after overwintering. In the 2nd experiment the consumption of sugar syrup, sugar paste and the rate of bee losses during the cage storage period. The results of 1st experiment showed that the group S20P1 has the higher egg production and feed intake when compared to the other groups (P≤0.05). Moreover, the feed intake of S20P and S10P was statistically higher than S20 and S10 respectively (P≤0.05). The sugar consumption of S10P and S20P was statistically higher than control (P≤0.05) but have not significant differences with other the groups (P≥0.05). Cumulative consumption of sugar syrup was higher in S10P and S20P groups than the control group (P≤0.05). Honey bee losses in the third week and cumulative mortality (total losses in the first to third weeks) were the lowest in the S20P group compared to S20 group (P≤0.05). It is concluded that, the use of Protexin improves feed intake and reduces bee mortality.