ایجاد بانک ژن و تعیین فاصله ژنتیکی میگوهای بومی خلیج فارس و دریای عمان

وضعیت بحرانی زیستگاه و هم  چنین آلودگی های نفتی حاصل از آب توازن نفتکش ها و هم چنین پساب مزارع پرورش میگو هم اینک موجب سرعت افول و انقراض ارگانیسم های زنده شده و گونه های مهم و اقتصادی منطقه را در خطر انقراض قرار داده است. از این رو ایجاد بانک های ژنومی از موجودات زنده در راستای نگه داری نسخه هایی از ژنوم ذخایر ارزشمند ژنتیکی از آبزیان مهم می باشد. در این مطالعه به امکان ایجاد بانک ژن و شناسایی ژنتیکی 4 گونه مهم از میگوهای منطقه خلیج فارس (p.semisulcatus ،p.indicus ،p.merguiensis و p. monodon) پرداخته شد. نمونه برداری از مناطق بوشهر، جاسک، گواتر و هرمز که مهم ترین زیستگاه های گونه های مورد مطالعه می‌ باشد به روش ترال کف در مهر ماه سال 96 انجام گرفت. استخراج dna کل با استفاده از روش فنل – کلروفورم انجام گردید. پس از توالی یابی ژن 16 srrna میزان فاصله ژنتیکی بین توالی های به دست آمده سنجیده شد. نتایج نشان داد توالی هایی از دو مورفوتایپ از گونه ببری سبز متعلق به مناطق بوشهر و هرمزگان  دارای اختلاف ژنتیکی قابل ملاحظه ای در حدود 0/03 درصد بودند. این میزان اختلاف تمایز این دو مورفوتایپ را در کلادهای مورد بررسی تایید نمود. بیش ترین فاصله ژنتیکی در میان گونه های خانواده پناییده بین گونه های p. merguiensis و p. monodon به میزان 12 درصد و کم ترین فاصله ژنتیکی بین گونه های p. indicus و p. monodon به میزان 10 درصد ثبت گردید.

Gene bank preparation and genetic differentiation of endemic shrimp species from the Persian Gulf and Oman Sea

The critical status of marine living habitats as well as the oil pollution caused by the water balance of the tankers as well as the effluent of the shrimp farms are now accelerating the decline and extinction of living organisms and endangering important economies species. It is therefore important to create genomic banks of living organisms in order to maintain copies of the genome of valuable genetic stocks of marine resources. In this study, genetic identification and gene bank preparation of 4 important species of shrimp in the Persian Gulf (P. semisulcatus, p < /em>. indicus, P. merguiensis, p < /em>. monodon, M. affinis) were performed. Sampling were performed in Autumn 2017 by trawl method from Bushehr, Jask, Goatr and Hormuz areas, which are the most important biodiversity of the studied species, Total DNA was extracted using phenolchloroform method. PCR amplification was performed to amplify the 16SrRNA gene. After sequencing, genetic distance between sequences was measured. The results showed that sequences of two morphotypes of P. semisulcatus sampled from Bushehr and Hormozgan with significant genetic difference of about 0.03 were able to differentiate the two morphotypes in their respective clades. In this study, the highest genetic distance between the species of p < /em>. merguiensis and P. monodon was 12%. The genetic distances between P. indicus and P. monodon was recorded 10% as well.