بررسی میزان روی و کادمیوم در ماهی آترینا (atherina boyeri) صید شده از تالاب بین‌المللی انزلی

اگرچه فلزات سنگین به ‌طور طبیعی به محیط‌ های آبی وارد می ‌شوند، اما سطح آن‌ ها به‌‌ وسیله فعالیت ‌های انسانی افزایش می ‌یابد. این آلاینده ‌ها در موجودات آبزی تجمع می ‌یابند و میزان آن ‌ها طی زنجیره غذایی افزایش می ‌یابد. وجود این آلاینده‌ های فلزی در ماهی ‌ها به ‌علت مصرف غذایی آن‌ ها برای انسان از اهمیت ویژه ‌ای برخوردار است. از این ‌رو در این مطالعه تعداد 30 قطعه ماهی آترینا از تالاب بین ‌المللی انزلی در تابستان سال 1392 صید و میزان فلزات روی و کادمیوم در بافت عضله آن‌ ها با استفاده از دستگاه جذب اتمی تعیین شد. نتایج نشان داد که بین میانگین غلظت (میکروگرم برگرم وزن‌تر) فلزات کادمیوم (0/035±0/088) و روی (1/24±9/27) در بافت عضله ماهی آترینا اختلاف معنی‌ داری وجود داشت (0/05>p ). میزان thq برای هریک از فلزات و نیز tthq کم  تر از یک به دست آمد که نشان از عدم وجود خطر برایمصرف کنندگان آن دارد. مقایسه میزان‌ های به ‌دست آمده روی و کادمیوم با استانداردهای بین‌ المللی حاکی از آن بود که به‌ طور کلی میزان این فلزات پایین ‌تر از استانداردهای ارائه شده می ‌باشد. میزان جذب روزانه و هفتگی روی و کادمیوم در اثر مصرف ماهی آترینا پایین ‌تر از میزان توصیه شده توسط jecfa بود. افراد بالغ از نظر روی و کادمیوم به ‌ترتیب  2/27 و 0/8 و افراد نابالغ به ترتیب 0/47 و 0/16 کیلوگرم در روز می ‌توانند، بدون آن که برای سلامتی آن ‌ها عوارض غیر سرطان زایی داشته باشد از ماهی آترینا استفاده کنند. به ‌طورکلی به‌ نظر می رسد میزان فلزات روی و کادمیوم در ماهی آتزینا در محدوده امن قرار دارد و نیز برای مصرف کنندگان آن خطری را ایجاد نمی‌ کند.

A survey of cadmium and zinc in Sand smelt (Atherina boyeri caspia) from Anzali International Wetland

Although heavy metals naturally occur in the aquatic environment, but their level elevating by human activities. These contaminants concentrate in the aquatic organisms and their concentrations increase throughout the food chain. The presence of heavy metals in fish is important to humans because of food consumption. Therefore, in this study, 30 Atherina boyeri were collected from Anzali International Wetland in the summer of 2013 and the concentrations of zinc (Zn) and cadmium (Cd) in their muscle tissues were determined using atomic absorption spectrometry. The results showed there was a significant difference between the mean concentrations (µg/g) of Cd (0.08± 0.035) and Zn (9.27±1.24) in the muscle tissue of A. boyeri (p < 0.05). Target hazard quotient levels for each metal as well as TTHQ were lower than one, indicating that consumers would not experience health risks. In general, comparing the concentrations of Zn and Cd with international standards indicated that the levels of these metals were lower than the standards. Daily and weekly intake of Zn and Cd by the consumption of A. boyeri were lower than the acceptable intake recommended by the JECFA. In stand of Zn and Cd, adults can consume 2.27 and 0.8 kg/day and children 0.47 and 0.16 kg/day, respectively, without causing any noncarcinogenic health effects. In general, there appears to be little risk of exposure to metals associated with the consumption of A. boyeri for consumers.