مقایسه اثرات تجویز خوراکی دی پنیسیلامین و عصاره الکلی گیاه خار مریم بر میزان سرب عضلات سینه و ران اردک نژاد Pekin

اردک ها با توجه به رفتار کنجکاوانه مخصوص به خود و نحوه تغذیه شان که شامل لجن ها و مواد و اشیاء باقی مانده در حاشیه رودخانه ها و مرداب ها است در معرض ابتلاء به فرم مزمن مسمومیت با سرب هستند. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی مقایسه اثر دی پنیسیلامین و سیلی مارین بر باقی مانده سرب در عضلات اردک های تحت تاثیر سرب می باشد. به منظور بررسی اثر دی پنیسیلامین و سیلی مارین بر میزان سرب در عضلات ران و سینه اردک های تحت تاثیر سرب، تعداد 120 قطعه اردک یک روزه نژاد pekin به 4 گروه 30 قطعه ‌ای در سه تکرار شامل گروه 1: دریافت کننده جیره پایه در کل دوره آزمایش (گروه شاهد)، گروه 2: دریافت کننده جیره پایه + نیترات سرب با دوز 40 میلی گرم/کیلوگرم (گروه کنترل)، گروه 3: دریافت کننده جیره پایه + نیترات سرب با دوز 40 میلی گرم/کیلوگرم + دی پنیسیلامین با دوز 20 میلی گرم/کیلوگرم (گروه درمان دی پنیسیلامین)، گروه 4: دریافت کننده جیره پایه + نیترات سرب با دوز 40 میلی گرم/کیلوگرم +عصاره الکلی خار مریم با دوز 300 میلی گرم/کیلوگرم (گروه درمان سیلی مارین) تقسیم ‌بندی ‌گردیدند و به مدت 60 روز پرورش یافتند. پس از پایان دوره پرورش و کشتار اردک ها مطابق پروتکل های اخلاقی نمونه گیری از عضلات سینه و ران  در هر قطعه کشتار شده اخذ (از هر پن 5 قطعه) و غلظت سرب هر نمونه توسط دستگاه اسپکترومتری جذب اتمی به روش کوره اندازه گیری گردید. با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق حاضر دی پنیسیلامین و سیلی مارین با خاصیت  آنتی اکسیدان خود توانستند به طور معنی داری 0/05>p میزان سرب باقی مانده در عضلات ران و سینه کاهش دهند. با این حال اثر عصاره الکلی خار مریم نسبت به پنیسیلامین قوی تر بود و مقدار سرب موجود در عضله ران تحت درمان با عصاره خار مریم در مقایسه با عضله سینه اندکی کم تر بود و می توان به عنوان داروی موثر در کاهش فلزات سنگین پیشنهاد گردد.

Comparison of D-Penicillamine and silymarin effects on lead level in the pectoral and quadrate muscles of Pekin ducks

Ducks due to their own curious behavior and diet which includes sludge, materials and objects left on the banks of rivers and swamps. They are prone to chronic forms of lead poisoning. Therefore, the aim of this study was to determine the effect of dipenicillamine and silymarin on lead residue in lead affected duck muscles. To study the effect of dipenicillamine and silymarin on lead residue in lead affected duck muscles, 120 oneday old ducks of Pekin breed into 4 groups of 30 pieces in three replications, including group 1: receiving the basic diet in the whole experimental period, group 2: recievingbasic diet+lead nitrate at a dose of 40 mg/kg (control),group 3: receiving basic diet+lead nitrate at a dose of 40 mg/kg+dipenicillamin at a dose of 20 mg/kg, group 4: receiver of basal diet+lead nitrate at a dose of 40 mg/kg +sage extract at a dose of 300 mg/kg was divided and raised for 60 days. After the end of breeding and slaughter period of ducks according to ethical protocols, sampling of chest and thigh muscles in each slaughtered piece was done. The lead concentration of each sample was measured by atomic absorption spectrophotometry by furnace method. According to the results, dipenicillamine and silymarin with their antioxidant properties, they were able to significantly (p < 0.05) reduce the amount of lead remaining in the thigh and chest muscles.