تلفیق مدل‌ مدار الکتریکی و حداکثر آنتروپی برای طرح‌ریزی کریدورهای حفاظتی بین استان‌های اصفهان و مرکزی

آگاهی از مسیر حرکت گونه‌ها در میان زیستگاه‌های مختلف امری ضروری جهت توسعه رویکردهای حفاظتی در مقیاس سیمای سرزمین است. حفظ توانایی حرکت و جابه‌جایی افراد در دوره‌های کوتاه تا میان‌مدت امکان انتشار، دسترسی به زیستگاه‌های مطلوب، مهاجرت‌های فصلی و پویایی ابرجمعیت‌ها و در بلندمدت، امکان تغییر محدوده‌های پراکنش گونه‌ها در واکنش به تغییر اقلیم را فراهم می‌نماید. هدف از این مطالعه شناسایی کریدورهای مهاجرتی قوچ و میش اصفهانی  ovis orientalis isphahanica در بین منطقه حفاظت‌شده هفتادقله در استان مرکزی و پناهگاه حیات‌وحش موته در استان اصفهان با رویکرد تلفیقی مدل مدار الکتریکی با استفاده از نرم افزار circuitscape و مدل حداکثر آنتروپی با استفاده از نرم افزار maxent است. در مرحله اول، مدل سازی پراکنش گونه طی دو گام با استفاده از داده‌های حضور و بدون استفاده از داده‌های حضور درناحیه حدفاصل مورد مطالعه مابین مناطق تحت حفاظت مذکور انجام گرفت. خروجی‌های مدل حداکثر آنتروپی جهت شناسایی مسیرهای ارتباطی وارد مدل مدار الکتریکی گردید. نتایج مدل‌ها نشان داد تنها یک مسیر اصلی بالقوه مطلوب برای جابه‌جایی بین مناطق تحت حفاظت موته وهفتادقله وجود دارد که در نزدیکی منطقه هفتادقله به چند شاخه تقسیم شده و درنتیجه، مسیرهای متعدد بالقوه مطلوبی را درآن ناحیه به وجود می‌آورند. مسیرهای مطلوب شناسایی شده توسط مدل‌ها باراه‌های گدار شناخته شده‌ای که در طی سالیان گذشته توسط جمعیت‌های این گونه استفاده شده است مطابقت دارد و پیشنهاد می‌شود این کریدورها به شبکه مناطق تحت حفاظت، افزوده شود.

Combining Electrical Circuit Model and Maximum Entropy for designing Protected Corridors between Isfahan and Markazi Provinces

Identifying the migration routes of species between different habitats is essential for development of conservation strategies at landscape scale. Maintaining connectivity in the short to mediumterm provides possibility of dispersal, access to suitable habitats, seasonal migration and dynamics of the meta populations, and in the longterm, ensure connectivity between appropriate habitat patches to support movements in response to climate change. In this study, we identified and evaluated migration corridors for vulnerable ungulate species, wild sheep (Ovis orientalis isphahanica) between Haftad Gholleh protected area in Markazi Province, and Mooteh Wildlife Refuge in Isfahan Province in central Iran. To identify migration corridors, two models were used, Maximum Entropy (MaxEnt), and Circuit Theory. Using MaxEnt, species distribution modeling was done in two steps with and without presence data in the unprotected study area. Then, Outputs of MaxEnt model was used to identify connectivity with electrical circuit model. The results shows that maximum connectivity (lowest resistance) is most pronounced only in one rout, however near Haftad ghole protected area, there are several high current paths with the highest habitat suitability. We conclude that protecting and incorporating the remaining suitable migration corridors into the existing protected areas network of Iran seems crucial.